یکی از قوانین عامّ عالم طبیعت قانون علّت و معلول یا اثر و مؤثر و یا به عبارت دیگر قانون کُنش و واکُنش است. و این قانون به معنای این است که هر پدیده‌ای در عالم علّتی دارد و امکان ندارد چیزی بدون علّت و بدون مأثر آفریده شده باشد و تمام اتّفاقاتی که در جهان افتاده و می‌افتد از قانون فوق مستثنی نیست و آثار معاصی و توبه هم در حیطه این قانون طبیعی قرار می‌گیرد. یعنی توبه و معصیت هم باید آثار و تبعاتی داشته باشد و این آثار گاهی در دنیا ظاهر می‌شود و گاهی در آخرت.

معنای لغوی و اصطلاحی گناه و معصیت

گناه در لغت به معنای خطا، جرم، غلط، جفا و ظلم آمده است. 1 و معصیت به معنای گناه کردن و نافرمانی آمده است.²

آثار گناه و معصیت

1.تباهی دل

گناه، دل را ویران می کند، دلی که حرم و خانه خداست؛ دلی که تنها مجرای ارتباط مستقیم با حضرت حق است؛ دلی که کانون معنویت و پایگاه رشد و تقویت ایمان انسان است .

 گناه آن را نابود و قوای معنوی را تضعیف و ریشه‌های درخت ایمان را می‌سوزاند.

امام باقر ـ علیه السّلام ـ می‌فرمایند: «هیچ بنده مؤمنی نیست مگر این که در قلبش نقطه سفیدی است. پس هر گاه گناهی را مرتکب شود، نقطه سیاهی در قلبش نمودار می‌گردد و باعث تباهی دل می شود»³

 2. زایل کننده ایمان

گناه اعمال انسان را نابود می‌کند و عاقبت او را گرفتار قهر آتش می‌سازد. ملا احمد نراقی می‌فرماید: «معاصی و گناهان منجر به سلب ایمان و سوء خاتمه و آن نیز سبب خلود در آتش می‌گردد. نسبت معاصی و گناهان به ایمان، مثل نسبت غذاهای مسموم و مضر و یا طعام های زهر آلود است به بدن انسان... آثار معاصی اندک اندک در نفس بر روی هم می‌نشیند، تا مزاج نفس را فاسد گردانند و اهل ایمان را زایل سازند و روح را به هلاکت اندازند».⁴

امام باقر ـ علیه السّلام ـ می‌فرمایند: « هیچ بنده مؤمنی نیست مگر این که در قلبش نقطه سفیدی است. پس هر گاه گناهی را مرتکب شود، نقطه سیاهی در قلبش نمودار می‌گردد و باعث تباهی دل می شود»

3. محرومیت شدن از رزق و روزی

یکی از مضرات گناه و آثار آن، حبس کردن و محروم کردن انسان از روزی خداوند است. گناهان در زندگی ما انسانها اثرات منفی زیادی به جای می‌گذارد. بسیارند کسانی که برای زیاد کردن روزی و به دست آوردن پول و ثروت به گناه آلوده می‌شوند و یا کسب و کارشان را آمیخته به گناه و حرام می‌کنند و در آخر الامر به فقر مبتلا می‌شوند.

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند: « انّ الرجل لیذنب الذنب فیدرأ عنه الرزق؛ همانا به درستی که انسان گناهی را که مرتکب می‌شود با آن گناه رزق و روزی از او دفع می‌گردد».⁵

 4. محروم شدن از نماز شب

یکی دیگر از آثار گناه و زیان های آن، محروم شدن از نماز شب است. نماز شب با آن همه فضیلتش، از کف می‌رود. گناهان مانع انجام این عبادت می‌شوند.

پیامبر گرامی اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمودند: «انّ العبد لیذنب الذنب فیمنع به من قیام اللیل؛ هر گاه بنده گناهی را مرتکب شود، به خاطر آن گناه از نماز شب محروم می‌شود.»⁶

 5. سلب لذت عبادت

یکی از زیان های دیگر گناه، این است که از لذت مناجات با خداوند،‌ انسان محروم می‌شود. محروم شدن از مناجات خداوند، تنها بلایی است که خداوند به واسطه گناهان دامنگیر انسان می‌کند. امام سجاد ـ علیه السّلام ـ در مناجاتش می‌فرماید: «اللهم احملنا فی سفن نجاتک و متعنا بلذیذ مناجاتک؛ خداوندا ما را در کشتیهای نجاتت حمل کن و از لذّت مناجاتت ما را بهره‌مند فرما».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرمایند:  « انّ ادنی ما اصنع بالعبد اذا آثر شهوته علی طاعتی ان احرمه لذیذ مناجاتی؛ هر بنده‌ای که خواهش نفس خود را بر طاعت من اختیار نمود کمترین کاری که درباره او انجام دهم، این است که او را از لذّت مناجاتم محروم می‌سازم.»⁷

 نتیجه گیری :

خلاصه این که باید مواظب بود و با انجام معصیت دنیا و آخرت خود را تباه و نابود نساخت و باعث هلاکت و ذلّت خود نگردید.

منبع کلوب

نماز شب، نشان عشق و محبّت انسان به آفریدگار است و این علاقه، انسان را از خواب جدا می‌کند و به راز و نیاز نیمه شب با محبوب وامی‌دارد.

اهمیت شب و حرکت الهی و سیر معنوی آن، بر هیچ عاشق دلخسته‌ای که ندای معبود را به گوش جان شنیده است، پوشیده نیست. شب، رمز و راز عجیبی دارد، اگر چه تاریک و خاموش است، اما برای اهل دل سپیدی و نورانیت خاصی دارد، چه بسیار برکات الهی که در شب نازل شده است؛ 

خداوند رحمان قرآن را در شب نازل کرد: إِنّا أَنْزَلْنَاه‌ُ فِی لَیلَة‌ِ الْقَدْر (سوره قدر،1) و رسول اعظمش را شبانگاه به معراج مشرف نمود: سُبْحَان‌َ الَّذِی أَسْری‌َ بِعَبْدِه‌ِ لَیلاً … .(سوره اسراء،1) و ضیافت و مهمانی حضرت موسی‌(علیه السلام) در محضر خداوند در شب به وقوع پیوست: وَ وَاعَدْنَا مُوسی‌َ ثَلاَثِین‌َ لَیلَة‌ً… (سوره اعراف،142)

کلمه لیل (شب‌) و مشتقات آن مثل: (لیلة، لیلاً، لیلها، لیال، و غیره) حدود نود بار در قرآن آمده است که این همه، نشان از اهمیت و ارزش‌گذاری قرآن برای شب دارد.

در دل شب، بهتر از هر وقت دیگری می‌شود، قرآن خواند، در حضور خدا فروتنی نمود، اعمال خویش را محاسبه کرد و تصمیم قاطعانه برای جبران بدکاری‌ها و کم‌کاری‌های گذشته گرفت.

اهمیت ساعات سحر و صبح در حدی است که خداوند متعال به آن سوگند یاد کرده است‌و می‌کند:

«وَ الصُّبْح‌ِ إِذَا أَسْفَرَ؛ سوگند به صبح هنگامی که آشکار می‌شود.»(سوره مدثر،34)

«وَ الصُّبْح‌ِ إِذَا تَنَفَّس‌َ؛ سوگند به صبح، هنگامی که برمی‌دمد و روشنی‌اش در افق پدیدار می‌گردد.» (سوره تکویر، 18) 

در میان ساعات شبانه روز، زیباترین و بهترین موقع برای «کسب فیض» و برقراری ارتباط با پروردگار وقت سحر است. 

علمای بزرگ و صالحان، سعادت ابدی خود را مدیون عبادت‌ها و شب زنده‌داری‌های سحرگاهانشان می‌دانند، بر همین اساس، با اخلاص و فروتنی خاصی، شب هنگام، در پیشگاه خداوند به خواندن نماز و تلاوت قرآن و استغفار می‌پردازند خداوند در دو آیه از قرآن، کسانی را که سحرگاهان به استغفار می‌پردازند، مورد تمجید قرار می‌دهد.

1.الصّابِرِین‌َ وَ الصّادِقِین‌َ وَ الْقَانِتِین‌َ وَ الْمُنْفِقِین‌َ وَ الْمُسْتَغْفِرِین‌َ بِالاْسحَار. (سوره آل عمران،17)

2.وَ بِالاسْحَارِ هُم‌ْ یسْتَغْفِرُون‌َ؛ و در سحرگاهان، آمرزش گناهانشان را از خدا می‌خواستند.(سوره ذاریات، 18)

نماز شب توفیقی می‌خواهد که باید آن را هم از خداوند طلبید. انسان با تداوم به نماز شب و شب زنده‌داری و عبادت‌های شبانه می‌تواند، به چنان مرتبه‌ای از کمال و صفای نفس و قرب خدا برسد که جز حق نبیند، جز حق نشنود و جز حق نگوید.

 

منبع:

مجله بشارت، ش 63، بتول جمشیدیان . 

افضل تعقیبات نماز، تسبیح حضرت زهرا سلام الله علیها است، و شایسته است که بعد از نمازهای واجب و موارد دیگری چون وقت خواب و ابتدای زیارت بزرگان و پیشوایان دین بر آن مداومت شود.

امام باقر علیه السلام می فرمایند: خداوند از حیث حمد و ستایش عبادت نشد که برتر و افضل از تسبیح فاطمه سلام الله علیها باشد، و اگر چیزی با فضیلت تر از آن بود هر آینه رسول خدا صلی الله علیه و آله آن چیز را به حضرت فاطمه سلام الله علیها می بخشید .

تسبیح عبادتى برگزیده است که هر کس در سیر معنوى خویش به قدر طاقت و معرفتش از آن بهره مى‏گیرد و ائمه؛ قبل از خلقت عالم مادى، به تسبیح ذات اقدس حق مشغول بودند .

هدیه ای آسمانی از جانب پدر

در آن هنگام فاطمه علیهاالسلام از سختى کارهاى خانه در زحمت‏بود .¹ امیرمؤمنان علیه السلام آنگاه که چنین دید به فاطمه توصیه کرد، نزد پدر برود و خدمتکارى درخواست کند تا در امور منزل یار و همکارش باشد. ²

  ^{ادامه مطلب...}

امام صادق ـ علیه السّلام ـ هر شب برای فرزندش و در هر روز برای پدر و مادر خود دو رکعت نماز می گزارد، در رکعت اول سوره ی قدر و در رکعت دوم سوره ی کوثر می خواندند.[1]
نماز وحشت 
مستحب است در شب اول قبر دو رکعت نماز وحشت برای میّت بخوانند، در دو رکعت اول سوره ی حمد و آیه الکرسی، و رکعت دوم بعد از حمد ده مرتبه سوره ی قدر بخواند، و بعد از سلام نماز بگوید: 
«اللهم صل علی محمد وآل محمد و ابعث ثوابها الی قبر فلان » و به جای این کلمه اسم میّت را بگوید. 
برادر وخواهر! نماز وحشت هدیه ای است از شما به کسی که از دنیا رفته است، این نماز را برای آشنایان بخوانید تا دیگرا ن هم برای شما بخوانند.[2]
نماز شب اول قبر (وحشت) 
و سید بن طاوس از حضرت رسول ـ صلّی الله علیه و آله ـ روایت کرده که فرمود: نمی گذرد بر میّت ساعتی سخت تر از شب اول قبر، پس رحم نمایید مردگان خود را به صدقه، و اگر نیافتی چیزی که صدقه بدهی، پس یکی از شما دو رکعت نماز بخواند و در رکعت اول حمد یک مرتبه و سوره ی توحید دو مرتبه، و در رکعت دوم حمد یک مرتبه و سوره ی تکاثر ده مرتبه، و سلام دهد و بگوید: 
« اللهم صل علی محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الی قبر ذلک المیت فلان بن فلان ». 
پس حق تعالی می فرستد همان ساعت هزار ملک به سوی قبر آن میت با هر ملکی جامه ای و حلّه ای ، و تنگی قبر او را وسعت دهد تا روز نفع صور عطا کند به نماز کننده به عدد آنچه آفتاب بر آن طلوع می کند حسنات، و بالا برده می شود برای او چهل درجه.[3]

انواع دعا براى ظهور که سبب یارى حضرت مى شود

اوّل : در دعاى معصومین (علیهم السلام)که براى تعجیل فرج نموده اند ; آمین بگوید ، به این نحو که از خداوند تعجیل در استجابت آن دعاها را طلب کند ; که خداوند متعال در ظاهر کردن اثر آن دعاها ; تعجیل فرماید ، و معناى آمین هم همین مضمون است .

و در حدیث وارد شده است که : « آمین گوینده با دعا کننده شریک است »( [1] ) و واضح است که شرکت با چنان دعاهاى جلیله اولیاء الله اگر براى کسى میسّر شود و توفیقش را پیدا نماید ; مشمول ( فَذلِکَ فَضْلُ الله یُؤتیهِ مَنْ یَشاء ).( [2] ) خواهد بود .

دوّم : از مؤمنین استدعا کند که این دعا را بنمایند ، و به هر وجه که بتواند آنها را تشویق و ترغیب نماید ، و هر کس بوسیله این تشویق دعا کند مثل آن است که خود او دعا کرده است ، بواسطه آنکه در بعضى از اخبار است که :

« هر گاه کسى سنّتى و عمل خیرى را انجام دهد تا آنکه در ما بین بندگان جارى گردد پس ما دامى که این سنّت و عمل خیر باقى است هر کس به آن عمل نماید مثل ثواب عمل کننده براى آن شخص جارى کننده نوشته مى شود ، خواه زنده باشد یا مرده ، بدون آنکه از ثواب آن عمل کننده چیزى کم شود ».( [3] )

و واضح است که این دعا از بهترین اقسام صدقات جاریه است .

علاوه بر این خصوصیت ; بعد از آنکه ثابت شد دعا براى فرج و ظهور نصرت و یارى آنحضرت (علیه السلام)مى باشد ، پس اعانت و سعى و تلاش در وقوع این نصرت هم ; نصرت و یارى خواهد بود .

سوّم : از خداوند مسئلت نماید که به جمیع مؤمنین توفیق این دعا و این توبه را مرحمت فرماید ، که از دعا گوئى آنحضرت غفلت ننمایند ، و این هم به چند جهت نصرت و یارى آنحضرت است .

1 ــ یکى بواسطه آنچه روایت شده که : « هرکس در حقّ غیر دعا و طلب خیر نماید دو برابر آن خیر ، یا دویست برابر آن ، یا هزار هزار برابر آن خیر ; به آن دعا کننده عطا مى شود »( [4] ).

2 ــ دیگر بواسطه آنکه در بعضى از اخبار وارد شده که : از جمله دعاهاى مستجاب ; دعاى مؤمن در حقّ برادران ایمانى است که در غیاب آنها براى آنان دعا نماید . این دعا در حقّ آنها حتماً مستجاب است گرچه در دعا کننده موانع اجابت دعا باشد ، به دلیل آنکه مؤمن دعا کننده زبانش را به منزله زبان برادران خود قرار مى دهد ، که در حقّ آنها از گناه پاک است .

پس در واقع چنین مى شود که آن مؤمنین به این زبانى که آنها به آن گناه نکرده اند در حقّ خود دعا کرده باشند ، چنانچه حکمت این در حدیث قدسى از خداوند به حضرت موسى (علیه السلام)بیان شده است.

پس بنابراین ; هر مؤمنى که به جهت دعاى او ; موفّق به دعا براى فرج شود ، چنان است که خود او آن دعا را کرده باشد ، چنانچه در عنوان تشویق و ترغیب بیان کردیم .

3 ــ دیگر آنکه در جارى گردانیدن سنّت و عمل خیرى سعى و کوشش نماید ، چه آنکه این دعا هم یک نوع سعى در جارى شدن این نصرت از مؤمنین است ،البته این وجه را در عنوان قبل بیان کردیم .

4 ــ دیگر آنکه دعا کند که خداوند آنهائى را که سعى در دعا گوئى آنحضرت (علیه السلام)مى کنند یارى فرموده و موفّق به آن شوند ، ان شاء الله تعالى بیان خواهیم کرد که هر نوع اعانت و یارى که به اهل صلاح شود ، پس آن اعانت و یارى به حضرت خواهد بود ، و هر عملى از اعمال خوب و حسنات انجام دهند به این وسیله ; شریک در عمل آنها و از اهل آن عمل محسوب خواهند شد .

5 ــ دیگر آنکه دعا کند که خداوند جمیع گناهانى که سبب تأخیر فرج آل محمّد (علیهم السلام)شده است از جمیع مؤمنین و مؤمنات از اموات و احیاء آنهابیامرزد ، و بیان آن در عنوان یازدهم خواهد آمد.

6 ــ دیگر دعا کند که خداوند شرّ جمیع اشرار و منافقین را که موجب تأخیر این فرج شده اند یا مى شوند رفع نماید .

7 ــ دیگر دعا کند که خداوند هر سببى که موجب تعجیل این فرج است به عافیت میسّر نماید .

8 ــ دیگر دعا کند که خداوند متعال آنچه مانع در تعجیل این فرج است به عافیت دفع نماید ، و در احادیث وارد شده که : چند چیز است که موجب غیبت آنحضرت (علیه السلام) شده و مانع از تعجیل در ظهور آنحضرت است ، و لکن دعا در دفع همه آنها تأثیر دارد که در هریک به کیفیّت خاصّه اثر مى گذارد . البته این مقام گنجایش ذکر آنها را ندارد .

9 ــ دیگر دعا کند که خداوند جمیع انصار و یاوران آل محمّد (علیهم السلام) را ــ خصوصاً انصار و یاوران حضرت صاحب الأمر (علیه السلام) که در قید حیاتند یا در اصلاب و ارحام مى باشند و بعدها به این عالم خواهند آمد ــ یارى نماید .

و وجه اینکه آنها در زمره دعا گویان و انصار آنحضرت (علیه السلام)مى شوند ; آن است که هر کس در انجام عملى ــ چه در خود عمل یا در مقدّمات آن یا در رفع موانع آنــ سعى نماید ، پس در واقع از اهل آن عمل خواهد بود . چنانکه مقتضاى اخبار و نظر عرف و اهل اعتبار نیز همین است .

10 ــ دیگر دعا کند بر وجه کلّى که خداوند در فرج آل محمّد علیهم السَّلام تعجیل فرماید ، خصوصاً با ضمیمه صلوات به این نحو :

« اَللّهمَ صَلِّ عَلى محمّد وَ آلِ محمّد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ ».

و این نوع دعا ; فضیلت مخصوص دارد ، که علامّه مجلسى(رحمه الله) در «مقیاس المصابیح» از کفعمى (رضی الله عنه) روایت کرده که حضرت صادق (علیه السلام)فرمود :

« هر کس بعد از نماز صبح و ظهر این صلوات را بخواند ; نمیرد تا قائم آل محمّد (علیهم السلام)را ملازمت کند».( [5] )

11 ــ دیگر آنکه بر دشمنان آنحضرت(علیه السلام)لعن نماید ، و مخذول و مقهور شدن آنها را از خداوند متعال بخواهد ، چنانچه در « بحار » و « تفسیر حضرت امام حسن عسکرى (علیه السلام)» روایت فرموده از حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) به این مضمون که :

ادامه مطلب...

اذکاری که توصیه شده‌اند، علاوه بر آن که باعث غفلت‌زدایی از انسان می‌شوند، معارف الهی را نیز آموزش می‌دهند و ره‌توشه معرفتی مسافران به سوی خدا را فراهم می‌کنند، چنانکه ذکر شریف «لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم» که از گنجینه‌های آسمانی می‌باشد:

«قال الله تعالی لنبیه صلی الله علیه و آله و سلم فی لیلة المعراج: اعطیتک کلمتین من خزائن عرشی لا حول و لا قوة الا بالله و لا منجا منک الا الیک(1) معنای بلند و فواید فراوانی دارد.

امام باقر(سلام الله علیه) در تفسیر این ذکر فرمودند: آنجا که قدرتی را به جا صرف کرده و خدا را اطاعت کرده‌اید، این قدرت بر اطاعت، از ناحیه خداست و آنجا که معصیت نکرده‌اید، در حقیقت، عنایت الهی بین شما و آن معصیت حائل شده است. پس لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم یعنی: لا حول لنا عن معصیة الله الا بعون الله و لا قوة لنا علی طاعة الله الا بتوفیق الله عزوجل.(2)

 گاهی انسان را به گناه دعوت می‌کنند، اما مانعی در مسیرش پدید می‌آید. او نمی‌داند راهی که به آن دعوت شده است، راه گناه است و یا نمی‌داند چرا راه‌بندان شد، اما بعد می‌فهمد او را به مجلس گناه دعوت کرده بودند و این راه‌بندان، همان حول الهی بود که بین او و گناه حائل شد. این که ما در نماز می‌گوییم: «بحول الله و قوته اقوم و اقعد» به این معنا نیست که فقط در حال نماز که برمی‌خیزیم و می‌نشینیم، بقوة الله است؛ بلکه به این معناست که همه حرکات و سکنات ما، در نماز و در غیر نماز به قوت الهی است.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) این ذکر شریف را ذکر فرشتگان حامل عرش معرفی کرده است: تسبیح حملة العرش(3) و در برخی روایات تفسیری آمده است که فرشتگان حامل عرش نیز که ذات اقدس خداوند از آنان به الذین یحملون العرش(4) یاد می‌کند، هنگامی که حمل عرش الهی، یعنی مقام فرمانروایی خدا، برایشان دشوار بود ذکر «لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم» را به آنان آموختند: "اعلمکم کلمات تقولونها یخف بها علیکم. قالوا: و ما هی؟ قال: تقولون: بسم الله الرحمن الرحیم ولا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی محمد و آله الطیبین فقالوها فحملوه.(5)

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در روایتی درباره آداب و اذکار بیرون آمدن از خانه چنین فرمودند: کسی که هنگام خروج از منزل بگوید بسم الله الرحمن الرحیم دو فرشته می‌گویند: هدایت شدی . و اگر بگوید لا حول و لا قوة الا بالله می گویند: حفظ شدی . و اگر بگوید توکلت علی الله می گویند: بی‌نیاز شدی.

در این هنگام شیطان می گوید: چگونه می توانم در بنده ای که هدایت شده ، حفظ گردیده و بی نیاز شده است ، نفوذ کنم .

شاید چنین ذکری برای فرشتگان دفع سختی و دشواری باشد. لیکن، «بحول الله و قوته اقوم و اقعد» در نماز مصداقی از آن اصل کلی است. زیرا «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»؛ یعنی، هیچ جا منع و همچنین قدرت و توانی نیست مگر به عنایت ذات اقدس خداوند و اختصاصی به نماز یا غیر نماز و نیز اختصاصی به انسان و غیر او ندارد.

در اینجا به ذکر برخی روایات در باب این ذکر عظیم می‌پردازیم:

 

تاخیر زمان مرگ

امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: آن کس که هزار بار بگوید «لا حول ولا قوة الا بالله» خدای تعالی زیارت کعبه را روزی‌اش خواهد نمود و اگر مرگش نزدیک باشد، خدا آن را به تاخیر خواهد انداخت تا حج را روزی‌اش سازد.(6)

 

گنجی از بهشت

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: بسیار «لا حول و لا قوة الا بالله» بگویید که آن از گنج‌های بهشت است.(7)

 

دور شدن هفتاد بلا

راوی می‌گوید شنیدم که امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: کسی که بگوید "لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم" خدای عزوجل به خاطر آن هفتاد نوع بلا را از او دور می‌گرداند که کمترین آنها خفه شدن است.(8)

 

رفع درد و اندوه

از پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) روایت شده است که فرمودند: ذکر "لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم" گنجی از گنج‌های بهشت است و آن باعث شفا یافتن از نود و نه درد است که آسان‌ترین آنها اندوه است.(9)

 

داروی نود و نه بیماری

از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روایت شده است که فرمودند: گفتن ذکر «لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم» دارویی است که نود و نه بیماری را بهبود می‌بخشد که آسان‌ترین آنها اندوه است و معنای این کلمه چنین است هیچ حرکت و نیرویی جز به سبب و خواست خدا پدید نیامد.(10)

 

رفع شدن بلایا

از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده که فرمود: هر گاه نماز صبح و مغرب را خواندی، هفت بار بگو: "بسم الله الرحمن الرحیم، لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم" زیرا هر کس آن را بگوید، به او جنون و جذام و برص، و هفتاد نوع از انواع بلایا نرسد.(11)

 

توصیه پیامبر به علی(علیه‌السلام)

بکیر می‌گوید: از امیرالمومنین(علیه‌السلام) شنیدم که می‌فرمود: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به من فرمود: ای علی! آیا به تو کلماتی نیاموزم؟ هر گاه که در سختی و بلایی در افتی، بگو بسم الله الرحمن الرحیم، لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم؛ زیرا خداوند عزوجل به وسیله آن انواع بلا را از تو دور می‌کند.(12)

امام رضا(علیه‌السلام) فرمود: هر کس پس از نماز صبح صد بار بگوید: «بسم الله الرحمن الرحیم، لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»؛ به اسم اعظم خدا از سیاهی چشم به سفیدی آن نزدیک‌تر شده و به راستی که در مدار اسم اعظم قرار گرفته است.

درمان بیماری و نداری

اسماعیل بن عبدالخالق گوید: مردی از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله) مدتی بود که به خدمت ایشان نرسیده بود.

رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به او فرمود: چه چیزی باعث شد که دیر نزد ما بیایی؟ عرض کرد: بیماری و نداری .

پیامبر فرمود: آیا به تو دعایی یاد بدهم که خدا به وسیله آن بیماری و نداری را از تو رفع کند؟ عرض کرد: بله یا رسول الله .

پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: بگو «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم، توکلت علی الحی الذی لا یموت و الحمدلله الذی لم یتخذ(صاحبة و لا) ولدا و لم یکن له شریک فی الملک و لم یکن له ولی من الذل و کبره تکبیرا.»

آن فرد ذکر را گفت و زمانی نگذشت که نزد پیغمبر(صلی الله علیه و آله) بازگشت و عرض کرد: یا رسول الله خداوند بیماری و نداری را از من رفع نمود.(13)

 

صد بار بعد از نماز صبح

امام رضا(علیه‌السلام) فرمود: هر کس پس از نماز صبح صد بار بگوید: «بسم الله الرحمن الرحیم، لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»؛ به اسم اعظم خدا از سیاهی چشم به سفیدی آن نزدیک‌تر شده و به راستی که در مدار اسم اعظم قرار گرفته است.(14)

 سفارش حضرت علی(علیه‌السلام) به کمیل

امام علی(علیه‌السلام) خطاب به کمیل بن زیاد می‌فرماید: ای کمیل! هر روز نام خدا را بر زبان جاری کن و بگو: «لا حول و لا قوة الا بالله»؛ بر خدا توکل کن، ما را یاد کن، نام ما ببر و بر ما درود فرست.

ای کمیل! به هنگام غذا نام خدایی را که با اسمش هیچ دردی زیان نرساند و نامش برای هر بدی و دردی درمان است به زبان آور.

ای کمیل! به هنگام هر سختی بگو: «لا حول و لا قوة الا بالله» تا خدا آن را کفایت کند. و به هنگام نعمت بگو: الحمدلله تا زیاد شود و چون روزی‌ات دیر رسد، استغفار کن تا خدا گشایش دهد.(15)

 

ذکر هنگام بیرون آمدن از خانه

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در روایتی درباره آداب و اذکار بیرون آمدن از خانه چنین فرمودند: کسی که هنگام خروج از منزل بگوید بسم الله الرحمن الرحیم دو فرشته می‌گویند: هدایت شدی . و اگر بگوید لا حول و لا قوة الا بالله می گویند: حفظ شدی . و اگر بگوید توکلت علی الله می گویند: بی‌نیاز شدی.

در این هنگام شیطان می گوید: چگونه می توانم در بنده ای که هدایت شده ، حفظ گردیده و بی نیاز شده است ، نفوذ کنم .(16)

 

توسل به امام جواد(علیه‌السلام)

برای شفا یافتن هر مریضی دو رکعت نماز حاجت و توسل به حضرت جواد الائمه(علیه‌السلام) خوانده شود و بعد 146 مرتبه بگوید: «ما شاء الله لا حول و لا قوة الا بالله.» اگر در ساعتی که منسوب به آن حضرت است باشد، بسیار مفید و ساعت آن را هم از نماز عصر تا دو ساعت بعد از آن تشخیص داده‌اند که مورد استجابت است.(17)

 

دوری شیطان

از حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) نقل شده که فرمود: شیطان بر دو قسم است: شیطان جنی، که با گفتن «لاحول و لا قوة الا بالله العلی العظیم» از شما دور می‌شود.

و شیطان انسی، که با فرستادن صلوات بر محمد و آلش «اللهم صل علی محمد و آل محمد» از شما دور می‌شود. (18)

 

ذکرهای موثر در دنیا و آخرت

امام باقر(علیه‌السلام) فرمودند: شخصی به نام شبیه هذلی، حضور پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) آمده و عرض کرد: ای پیامبر خدا! پیرمردی هستم که سنم بالا است و کارهایی مانند نماز، روزه، حج و جهاد را که قبلا انجام می‌دادم، اکنون نمی‌توانم انجام دهم. ای رسول خدا! سخنی به من بیاموز که ثواب خداوند را نصیبم سازد و بر من آسان گیر ای رسول خدا!

حضرت فرمودند: سخنت را تکرار کن و او تکرار کرد. و به همین ترتیب تا سه بار سخن خود را تکرار کرد. آنگاه پیامبر(صلی الله علیه و آله) به او فرمودند: اطراف تو هیچ درخت و گلی نبود، مگر این که دلشان به حالت سوخت و برایت گریه کردند.

پس از نماز صبح ده بار بگو «سبحان الله العظیم و بحمده و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»؛ (خدای بزرگ را منزه می‌دانم و به ثنای او مشغولم و هیچ توان و نیرویی جز با یاری خدای بزرگ بلند مرتبه بزرگ نیست) که همانا خداوند بزرگ با این ذکر تو را از کوری، دیوانگی، جذام، فقر و زیر آوار ماندن محفوظ می‌دارد.

عرض کرد: ای رسول خدا،این ذکر برای دنیا بود، برای آخرت چه؟ پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: اللهم اهدنی من عندک، وافض ‍ علی من فضلک وانشر علی من رحمتک و انزل علی من برکاتک؛ (خداوندا! مرا از جانب خود راهنمایی نما و از فضل خویش بهره‌مند ساز، از رحمت خود بر من فرو ریز و از برکات خود بر من نازل فرما.)

حضرت صادق(علیه‌السلام) فرمودند: این دستورات را گویی او با دستانش گرفت و رفت. آنگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: بدانید که همانا اگر او در روز قیامت بیاید و این اذکار را عمدا ترک نکرده باشد، خداوند هشت در بهشت را به روی او باز می‌کند که از هر دری که خواست وارد شود.(19)

 

برطرف شدن حاجات

امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: کسی دعا می‌کند و در پایان می‌گوید «ماشاء الله، لاحول و لا قوة الا بالله» حاجتش برآورده شود.(20)

 

پی‌نوشت‌ها:

1- بحارالانوار، ج90، ص 186 .

2- بحارالانوار، ج90، ص187.

3- بحارالانوار، ج90، ص191.

4- سوره غافر، آیه 7.

5- بحارالانوار، ج 55، ص33.

6- مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 396.

7- کنز العمال ، ج 1، ص 544.

8- ثواب الاعمال ، ص 349.

9- مستدرک الوسایل ، ج 1، ص 395.

10- مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 396.

11- اصول کافی ، ج 6، ص 195.

12- اصول کافی ، ج 6، ص 311.

13- اصول کافی ، ج 6، ص 249.

14- سفینة البحار، ج 1، ص 661.

15- تحف العقول ، ص 182.

16- ثواب الاعمال ، ص 349

17- داروخانه معنوی ، ص 48.

18- امید درماندگان ، ج 2، ص 223و 234.

19- ثواب الاعمال ، ص 341 و 342.

20- ثواب الاعمال ، ص 23

منبع کلوب

لطفابرای دیدن جدول به پایین بروید     باتشکر:مدیروبلاگ

لطفابرای دیدن جدول به پایین بروید      باتشکر:مدیروبلاگ

لطفابرای دیدن جدول به پایین بروید       باتشکر:مدیروبلاگ