ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن

یـا ایّهـا العــزیز! أبانـا! قــبول کن

آهی در این بساط به غیر از امید نیست

یـا نـاامیدمــان ننـمـا یـا، قـبـول کن

از یـاد بـرده ایم شمـا را پـدر! ولی

این کودک فراری خود را قبول کن

رسم کریم نیست که گلچین کند، کریم!

مـا را سَـوا نکـرده و یک جـا قـبول کن

گر بی نوا و پست و حقیریم و رو سیاه

اما به جــان حضرت زهـرا قبـول کن

گندم که نه، مقام شما بود لاجَرَم

رمز هبوط آدم و حوّا، قـبول کن

دعـــــــــــــــــــــا

 

دعا فقط صحنه خواندن نیست ،که عرصه شناختن او هم هست.مونولوگ نیست،دیالوگ هم هست. سخن گفتنی دوسویه است و در این مکالمه و مخاطبه است که هم انس حاصل می شود هم شناخت. هم پالایش روح می شود ،هم تقویت ایمان هم دل خرسند می گردد ،هم خرد.
و چنین است که آدمی به تمامیت خویش در محضر تمامیت طلب ربوبی حاضر می شود و نه دستار،که سر را هم می بازد، و نه به اضطرار عاقلانه، که به اختیار عاشقانه می شکند.
معشوق، همه وجود عاشق را از دل و جان می خرد و استیفا می کند و این سودای خوش عاقبت در صحنه پر صفای دعا صورت می گیرد که سیرابی سیرت و سریرت در اوست.
در دعا هم از نیاز عاشق سخن می رود، هم از ناز معشوق.هم از احتیاج این ،هم از اشتیاق او.هم از انس ،هم از خوف.هم از محبت،هم از معرفت. هم از توبه و انابت ،هم از کرم و اجابت.هم از حاجات معیشتی و زمینی،هم از مطلوبات آرمانی و آسمانی.هم از تسلیم و هم از تعلیم.
و چیست جز دعا که این همه نعمت و برکات از دامان و آستین آن سخاوتمندانه فرو ریزد و آن همه خدمات و حسنات که کریمانه از دست او برخیزد؟"

 

 

 

سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ
منزهی تو ای که نیست معبودی جز تو فریاد فریاد برَهان ما را از آتش ای پروردگار

التماس دعا...

 

شیرینی یک ماه روزه داری

بر شما گوارا

و عطر خوش رمضان هماره

در مشامتان جاری باد

شبکه امام رضا(ع) فرا رسیدن
عید سعید فطر

را به بازدید کنندگان خود

تبریک می گوید

 

من همان زائری که می دانی

بیقرار از تب پریشانی

 

عابر کوچه های دلتنگی

خسته از روزهای حیرانی

 

مردی از خانواده سلمان

عاشقی از تبار ایرانی

 

تشنة یک نگاه دلجویت

تشنة آن شراب روحانی

 

در نگاهم عریضه ای دارم

که تو آن را نگفته می خوانی

 

ذره ای هستم آفتابم کن

خاک راه ابوترابم کن

 

*

 

از نگاهت حیات می ریزد

سرّ صبر و صلات می ریزد

 

از تجلی روشن ذاتت

جلوه جلوه صفات می ریزد

 

دستگیر همیشة عالم

از رکوعت زکات می ریزد

 

از کراماتِ دست تو رزقِ

همة کائنات می ریزد

 

لب اگر واکنی زمین و زمان

هستی اش را به پات می ریزد

 

تشنة خاک بوسی نجفم

خاک راهت برات می ریزد

 

روز محشر ز تار و پود عبات

بادبان نجات می ریزد

 

همة عمر در پناه توام

شیعة مذهب نگاه توام

 

*

 

عشق و روح و روان پیغمبر

ماه هفت آسمان پیغمبر

 

با تو تکلیف عشق روشن شد

آفتاب جهان پیغمبر

 

تار موی تو عروه الوثقی

به تو بسته ست جان پیغمبر

 

ساقی کوثر رسول الله

پدر خاندان پیغمبر

 

جانشینی حق فقط با توست

که تو داری نشان پیغمبر

 

کوثر وصف تو شنیدن داشت

دم به دم از زبان پیغمبر:

 

«أنت خیر البشر» علی جانم

«من أبی قد کفر» علی جانم

 

*

 

کعبه و زمزم و صفا حیدر

مروه و مشعر و منا حیدر

 

قبلة مسجد الحرام علی

صاحب خانة خدا حیدر

 

شور اعجاز لیله الاسری

روشنی شب حرا حیدر

 

اولین یاور رسول الله

هستی ختم الانبیا حیدر

 

السلام علیک یا مولا

السلام علیک یا حیدر

 

یثرب و کاظمین و سامرّا

نجف و طوس و کربلا حیدر

 

آیه آیه حقیقت جاری

کوثر و قدر و هل أتی حیدر

 

معنی روشن کتابُ الله

ای صراطُ السَّعادَه بابُ الله

 

*

 

روشنی عبادت زهرا

قامت تو قیامت زهرا

 

مات و مبهوت مانده جبریل از

بی کران ارادت زهرا

 

و غدیر نگاه روشن تو

بهترین روز حضرت زهرا

 

دیدنی بود در حمایت تو

آن همه استقامت زهرا

 

گفت مختص شیعیان تو است

روز محشر شفاعت زهرا

 

شور لبخند توست یا زهرا

ذکر سربند توست یا زهرا

 

*

 

تو همان کوثر کثیری که

با حق آنقدر هم مسیری که

 

رستگاری ما فقط با توست

و تویی بهترین امیری که

 

هل أتی شرحی از کرامت توست

من همانم همان اسیری که

 

به نگاهت پناه آورده

و تو مولای دستگیری که

 

دست من را رها نخواهی کرد

آری آنقدر سر به زیری که

 

باور تو برای ما سخت است

تو همانی همان دلیری که

 

ضربه هایش به روز بدر و حنین

افضلٌ من عبادت الثقلین

 

*

 

دشمنت گرچه بی عدد باشد

در مسیر تو هر که سد باشد

 

رشحة ذوالفقار تو کافی ست

گرچه عَمر بن عبدود باشد

 

پیش تو کمتر از پر کاه است

هرکه در قوم خود اسد باشد

 

اسدالله غالب میدان

شوکت تو الی الأبد باشد

 

ساحت حیدری چشمانت

دور از هر چه چشم بد باشد

 

تا همیشه امیر ما یکتاست

آنچنان که خدا أحد باشد

 

پهلوانی که هم ردیفت نیست

هیچ جنگ آوری حریفت نیست

 

*

 

جز ولای تو ائتلافی نیست

نور مطلق که اختلافی نیست

 

اعتقادات بی ولایت تو

به خدا جز خیال بافی نیست

 

پیرهن چاک عشق تو کعبه ست

بی شما قبله و مطافی نیست

 

عالمی بیقرار رجعت توست

آه شصت و سه سال کافی نیست

 

وقت مدح شما قلم لال است

ورنه تقصیر این قوافی نیست

 

شعرهایم اگر چه ناچیز است

دلم از عشق دوست لبریز است

 

کاروان دل

چه کسی می‌داند فرود یک خمپـــاره قـــــــــــــــلب چند نفــــــ-ر را مـــــــی‌درد؟

 

 چه کسی می‌داند سوت خمپاره فردا به قطـــــــره اشکی بـــــدل خواهد شــــــــد

 

و ایـــــــن اشــــــــک جــــــــگرهایــــــــــی را خــــــــواهد ســــــوزانـــــــــد؟

 

کیست که بداند جنـــــــــــگ یعنــــــ-ی سوختـــــــــن، ویــــــــران شــــــــدن،

 

آرامش مـــــــادری که فــــــرزندش را همیـــــن الان بـــــا لای لای گــــــرمش

 

 در آغــــوش خود خوابــــــانیده؛ نوری، صـــــدایی، ریزش ســـــقف خانـــــه

 

 و سرد شدن تـــــن گـــــــرم کـــــــودک در قـــــــــامت خمیـــــــده مــــــــادر؟

 

کیســــــت که بداند جنگ یعنی ستـــــم، یعنـــــی آتـــــش، یعنــــــی خونیــــــن

 

 شدن خرمشهــــر، یعنــــــی ســــــرخ شدن جـــــــامه‌ای و سیــــــاه شــــــدن

 

 جــــامه‌ای دیگر، یعنی گریـــــز به هرجا، هرجـــــــا که اینجــــــــا نباشــــــد،

 

یعنی اضطراب که کودکم کجاست؟جـوانـم کجاســت؟دختــرم چــــــــه شــــــــــد؟

 

بــــــــــه کـــــــدام گـــــــوشـــــــــــه تهــــــــران نشــــــــــــــــستــــــــــه‌ای؟

 

کدام دختر دانشجویی که حوصــــله ندارد عکسهــــــای جنــــــگ را ببینــــــد و

 

 اخبـــــار جنـــــگ را بشنود، داغ آن دخــــــتران معصــــــوم سوسنـــــــگرد،

 

 خواهــــــران گـــــــل، آن گلهـــــــای ناز، آن اسوه‌هــــــای عفــــــاف کــــــه

 

 هرکدام در پس رنجهای بیـــــکران صحـــــــرانشینـــــــی و بیابانــــــــگردی،

 

آرزوهــــای سالهای بعد را در دل مــــــی‌پروراندند، آن خـــــــواهران مــــــاه،

 

مظــــــاهر شرم و حیا را بفهمد، که بی‌شرمـــــان دامانشــــــان را آلودنـــــد و

 

 زنــــــــده زنــــــــده به رســـــــم اجدادشـــــــان به گـــــــور سپــــــردنــــــد.

 

کـــــدام پســــــــــر دانشجویـــــــــی می‌دانـــــــــد هویــــــــزه کجـــــاســــــت؟

 

چــــه کســــــی در آن کـــــــشتــــــــه شــــــد و در آن دفـــــــن گــــــردیــــــد؟

 

چـگونــــه بفهمـــــد تانکهـــــا هویزه را با 120 اسوه، از بهتریــــن خوبـــــان

 

لــــــه کردند و اصلاً چه می‌دانی که تانــــک چیست و چـــــگونه ســــری زیــــر

 

 شنــــــی‌هــــــای تانـــــک لـــــه مـــــی‌شـــــود؟

 

آیــــــا مـــــی‌توانید این مسئلـــــه را حـــــل کنید؛ گلولـــــه‌ای از دوشیکــــا بـــا

 

سرعـــــت اولیه خود از فاصــــــله 100 متـــــــری شلیـــــک می‌شـــــــود و در

 

 مبدأ به حلقومی اصابت نموده و آن را سوراخ کرده و گذر می‌کند، معلوم نمایید:

 

-  ســـــر کجــــــا افتــــــاده اســــــت؟- کـــــدام زن صیحـــــه می‌کشـــــــــــــد؟

 

- کدام پیراهــــن سیــــــاه می‌شـــــود؟- کدام خواهــــر بی بــــرادر می‌شــــــود؟

 

- آسمان کدام شهر ســــرخ می‌شــــود؟کــــــدام گریبـــــان پــــــاره می‌شــــــود؟

 

- کدام چهره چنگ می‌خورد؟کدام ودک در انـزوا و خلوت خویش اشک می‌ریـــزد؟

 

یــا ایــــــــــن مسئــــــله را که هواپیمایـــــــی با یک ونیم برابــر ســــــرعـــــت

 

 صـــــــوت از ارتفــــــاع 10 متری سطـــــــــح زمیــن ماشیــــن لندکـــــروزی

 

 را که با سرعت در جاده مهــــران – ده-ــلران حـــــرکت می‌کند مورد اصــابــت

 

 موشک قرار می‌دهد؟ اگر از مقـــــاومت هــــــوا صرفنظر کنیم، معــــلوم کنیـــــد:

 

- کــــــدام تــــــــن مــــــی‌ســـــــوزد؟- کـــــــــدام ســــــــــر مـــــی‌پـــــــــــرد؟

 

 

- چگونه باید اجساد را از میان این آهـــــن پاره لـــــه شــــــده بیرون کشیـــــد؟

 

چـــــــــگونه بایـــــــد آنهــــــــا را غســـــــــل داد؟

 

- چگونــــه بخندیــــــم و نگــــــاه آن عــــــزیـــــــزان را فرامــــــوش کنیــــــم؟

 

- چــــــگونـــــــه در تهـــــــران بمــــــــانیــــــــم و تنهــــــا، درس بخوانــــــیم؟

 

- چگونه می‌توانـــــی درهــــــا را بر روی خـــــودت ببندی و چـــــون مـــــوش،

 

 در انبار کلمات کهنه کتاب لانه کنـــی؟- کــــــــدام مسئـــــله را حــــــل می‌کنــــی؟

 

- برای کدام امتحـــان، درس می‌خوانـی؟- بــــــه چـــه امیـــــدی نفس می‌کشــــی؟

 

- کیــــــف و کـــــــــــــــــــلاســــــــور را از چــــــه پــــــر مــــــــــی‌کنــــــ-ی؟

 

از خیـــــــــــــــــال.

 

از کتــــــــــــــــاب.

 

از لقب شامخ دکتر.

 

یــــــا از آدامســــــی که مــــــادرت هــــــرروز صبــــــح در کیفت مـــــــی‌گذارد.

 

- کــــدام اضطراب جــــانت را می‌خــــورد؟در رسیـــــــــــدن اتـــــــــوبـــــــوس.

 

دیــــــر رسیـــــــ-دن ســــر کــــلاس.- دلت را به چــــــــه چیـــــــز بستـــــه‌ای؟

 

بـــه مـــــــــــدرک.

 

بـــه ماشیـــــــــن.

 

به قبول شـــــدن در دوره فــوق دکتـــــرا.آری پســـــــــرک دانشـــــــــــــجـــــو!

 

به تو چه مربـــوط است که خانواده‌ای در همسایـــگی تو داغدار شــــده اســـــت.

 

جوانی به خاک افتاده و خـــــون شکفتـــــه.آری دختــــــــرک دانشـــــــــــجـــــــو!

 

به تــــو چه مربــوط که دختــــــــران سوسنـــــــگرد را به اشـــــــک نشاندنـــــــد

 

 و آنــــــــــان را زنــــــده بـــــــه گــــــور کـــــــردند.

 

در کردستان حلقــــوم کسانــــــی را پاره کردند تا کـــــدهای بی‌سیـــم را بیـــــابند.

 

به تو چه مربـــوط که کودکانـــــی در خرمشهـــــــر از تشنگـــــ---ی مردنـــــــ-د.

 

هیـــــــــــچ مــــــــــــــــی‌دانستــــــــــــــی؟حتمـــــــــــــاً نــــــــــــــــــــــــــــــه!

 

هیچ آیا آنجا که کـــــــارون و دجـــــــله و فـــــــــرات به هـــم گــــره می‌خورنـــــد

 

به دنبــــــــال آب گشتـــــــه‌ای تا اندکی زبان خشکیده کودکـــــی را تـــر کنــــــــی؟

 

و آنگاه که قطره ای نم یافتی با امیدهــــــــای فــــــراوان بـــه بالیــــــن کـــــــودک

 

 رفتی تا سیرابش کنی،اما دیدی که کـــــــودک دیگـــــر آب نمـــی‌خـــــــواهـــــــد!!

 

اما تو، اگر "قــــــاسم" نیستی، اگر "علی اکـــــبر" نیستی، حرمـــله مبــــــاش که

 

خـــــــدا هدیـــــــــــه حسیـــــــن(علیـــــــه الســـــــلام) را پــــذیــــــــــرفـــــ--ت.

 

خـــــــون "علی اصــــــغر" را به زمین باز پس نداد و نمی‌دانم کـــه این خـــــون،

 

خــــــون خـــــــــــدا، بــــــــــــا حـــــــــــــرملــــــــــــه چــــــــــــه می‌کنــــــــد؟!

 

3-قدرت مند شدن کشور

4-خوار و ذلیل شدن دشمن

وصیت
اینجانب به آن طایفه از روحانیون و روحانی نماها که با انگیزه های مختلف
با جمهوری اسلامی و نهادهای آن مخالفت می کنند و وقت خود راوقف براندازی آن
می نمایند و با مخالفان توطئه گر و بازیگران سیاسی کمک ، وگاهی به طوری
که نقل می شود با پولهای گزافی که از سرمایه داران بیخبر از خدادریافت
برای این مقصد می کنند کمکهای کلان می نمایند، آن است که شماها طرفی از این
غلطکاریها تاکنون نبسته و بعد از این هم گمان ندارم ببندید. بهتر آن است
که اگر برای دنیا به این عمل دست زده اید - و خداوند نخواهد گذاشت که شما
به مقصد شوم خود برسید - تا در توبه باز است از پیشگاه خداوند عذربخواهید و
با ملت مستمند مظلوم هم صدا شوید و از جمهوری اسلامی که بافداکاریهای ملت
به دست آمده حمایت کنید، که خیر دنیا و آخرت در آن است .گرچه گمان ندارم که موفق به توبه شوید.

و
وصیت من به نویسندگان و گویندگان و روشنفکران و اشکالتراشان وصاحب عقدگان
آن است که به جای آنکه وقت خود را در خلاف مسیرجمهوری اسلامی صرف کنید و
هرچه توان دارید در بدبینی و بدخواهی وبدگویی از مجلس و دولت و سایر
خدمتگزاران به کار برید، و با این عمل کشورخود را به سوی ابرقدرتها سوق
دهید، با خدای خود یک شب خلوت کنید و اگربه خداوند عقیده ندارید با وجدان
خود خلوت کنید و انگیزه باطنی خود را که بسیار می شود خود انسانها از آن
بیخبرند بررسی کنید، ببینید آیا با کدام معیار و باچه انصاف خون این جوانان
قلم قلم شده را در جبهه ها و در شهرها نادیده می گیرید و با ملتی که می
خواهد از زیر بار ستمگران و غارتگران خارجی وداخلی خارج شود و استقلال و
آزادی را با جان خود و فرزندان عزیز خود به دست آورده و با فداکاری می
خواهد آن را حفظ کند، به جنگ اعصاب برخاسته اید و به اختلاف انگیزی و توطئه
های خائنانه دامن می زنید و راه را برای مستکبران و ستمگران باز می کنید.
آیا بهتر نیست که با فکر و قلم و بیان خوددولت و مجلس و ملت را راهنمایی
برای حفظ میهن خود نمایید؟ آیا سزاوارنیست که به این ملت مظلوم محروم کمک
کنید و با یاری خود حکومت اسلامی را استقرار دهید؟

این
کلمات پر معنا نشانگر چیست؟ امام (ره) چه دیده بود که این کلمات عمیق را
درباره ی اپوزیسیون جمهوری اسلامی گفت؟ این ها چه کسانی هستند؟ باید این
افراد را شناخت. اپوزیسیون های زمان امام کسانی بودند که یا کاملا با دین
مخالف بودند یا تعریف دیگری از دین داشتند و دین را جدا از سیاسیت می
دانستند. این اپوزیسیون شناخت کمی از امام و ملت ایران داشتند و بطور
شیطانی وارد صحنه ی مخالفت شدند. مثل ترور شیخصیت ها یا ناسزا گویی یا
ستمگری و تحمیل جنگ. یعنی ترور اندیشه به وسیله ی ترور افراد انقلابی بود.
اما بعد از اینکه شکست سختی خوردند آگاه تر شدند. فهمیدند که نمی شود با
قلدری ، ستمگری و تحمیل اندیشه غالب شد چرا؟ چون فهمیدند معنویت، اندیشه
شیعه و امام(ره) در مردم نفوذ دارند. با نگاهی دیگر واقعا حکومت مردم بر
مردم حاکم جهان است. چرا؟ چون دیگر اقلیت نیستند که تصمیم می گیرند و
تصمیمشان را اجرائی می کنند. بلکه همه ی مردم در سرنوشت اجتماعی خود
دخیلند. اما با کمی تامل می توان فهمید پشت سر مسئله تفکر مسمومی وجود
دارد. آن هم این است که باید در اندیشه مردم نفوذ و زمینه را برای فکر
ایجاد کرد و کلیتی زیبا به آن داد و ادمه راه را به خود فرد وا گذاشت. زیبا
جلوه دادن ایدئولوژی از عناصر حیاتی آن است. در زمان امام نمی توانستند
اندیشه ی خود را زیبا جلوه دهند و با جنگ و ترور جلوه شیطانی به آن می
دادند و هر زمانی که می خواستند خود  را زیبا جلوه دهند با راهنمایی های
امام و روشنگری های ایشان بر ملا می شدند، مثل بنی صدر یا منتظری. اما
امروز دیگر ورق برگشته است! اپوزیسیون آگاه تر شده است موانع را می داند
اشکالهایش را کشف کرده و پشتوانه ی قوی برای خود انتخاب کرده است. دیگر سوی
افرادی که کارنامه ی تیره ای دارند نمی رود. بلکه افرادی را نشانه می گیرد
که کارنامه ی آینه مانند داشته باشند. حتی خود را در راه اندیشه ی غالب
(اندیشه ی انقلاب) فدا کرده باشند، جزئی از این نظام باشند. حتی امام در
وصیت نامه ی خود از این نوع فکر انتقاد کرده و به مردم هشدار می دهد که
معیار را تقوا بگذارید نه چیز دیگر. اپوزیسیون قدیم تجربه هایش را به
اپوزیسیون جدید داد و خواست افراد پاک یا کسانی که در افکار مردم پاک بودند
را به صحنه بیاورد و به نسبت افرادی که به نوعی فرزند این مکتب ها بودند
را کنار گذاشتند.

اپوزیسیون جدید

 بعضی
از اپوزیسیون جدید در ایران خود را فرزند انقلاب می دانند! و اصلی ترین
شاخه ی اپوزیسیون ایران هستند. البته این سخن گزاف آن ها مردمان عهد بوق را
نیز به خنده می آورد! اپوزیسیون جدید از 14 سال پیش به نام اصلاحات شروع
به کار کرد و اوج قدرت آن ها در 8 سال اول یعنی به دست گرفتن دولت بود. اگر
چه اصلاح طلبان خود را اپوزیسیون و رفورمیسم معرفی نمی کردند. اما در واقع
آن ها اپوزیسیون بودند چرا؟ چون نوع حرکت های آن ها و حرف هایی که از طرف
آن ها صادر می شد نشان دهنده ی مخالف بودنشان با شیوه حکومت داری و حکومت
دینی بود. از جمله: حرف هایی که در روزنامه ها و رسانه ها گفته می شد.
منتشر شدن مقاله های منتقد دین و حتی جمهوری اسلامی، برخورد با غرب، آزادی
بیان ها ی هدایت شده و حتی رد ولایت فقیه. این اپوزیسیون ها در 8 سال اوج
قدرت خود ضربه های زیادی به پیکره ی نظام اسلامی زدند. اما موفق به نابودی
آن نشدند. ولی بعد از اتمام 8 سال از  محبوبیتشان میان مردم کم شد و در
انتخابات ریاست جمهوری نهم شکست سختی خوردند. افول آن ها شروع شد ولی از
بین نرفتند. برای زنده شدن خودشان دست بکار شدند که بتوانند کرسی ها بیشتری
در مجلس بیاورند ولی حزب رقیب موفق شد و باز شکست خوردند اما برنامه ریزی
بسیار گسترده ای برای انتخابات ریاست جمهوری دهم کرده بودند. اما این
برنامه کامل تر بود. یعنی یا باید در انتخابات پیروز شوند یا اگر شکست
خوردند با یک تاکتیک، باز دولت را بدست گیرند و هم جمهوری اسلامی را نابود
کنند. یعنی کودتای مخملین. اما با گذشت یک سال هنوز موفق نشدند. چون جبهه
مقابل آن ها  متحد بود و ولایی عمل می کرد در ضمن خواسته ی آن ها نیز بی
منطق و نامشروع بود. اپوزیسیون بودن آنها در این انتخابات صریحا معلوم شد.
این اپوزیسیون از افرادی استفاده کرد که گذشته نسبتا خوبی داشتند. از
روحانیون تا مراجع استفاده کردند. از روشنفکران که در 8 سال اول پرورش داده
بودند استفاده کردند. خدایا شکر که دشمنان ما را ازاحمق ها قرار دادی. چون
این افراد باز اشتباه گذشته را انجام دادند. چون بعد از گذشتن چند ماه از
انتخابات باز مخالف بودن خود را با امام و دین اسلام نمایان کردند یا به
نوعی خواستار اسلام آمریکایی بودند. مثل اکبر گنجی که گفت:«آیت الله خمینی
دولت را خدا کرد.» و «آیت الله خمینی در مقابل جنبش سبز هستند.» و نفی امام
زمان(عج). حمایت غرب و هر نوع اندیشه ی کثیفی مثل شیطان پرستان و وهابیت و
بهائیت و صهیونیزم از آن ها چهره کریه آن ها را نمایان کرد. این حرف های
درشت فقط به اکبر گنجی ختم نمی شود نمونه های زیادی را می توان بیان کرد که
از صحنه گردانان اپوزیسیون جدید هستند. اگر فعالیت و افکار حلقه ی کیان به
طور گذرا، بررسی شود برای همه اثبات می شود که اصلاح طلبان خواستار اسلام
آمریکایی یا شفاف تر نابودی اسلام بودند. محسن سازگارا مصداق بارز یک ضد
انقلابی است که عضو حلقه ی کیان بوده است. امام ازابتدای انقلاب برایش
آشکار بود که ملی- مذهبی ها درصدد  انجام چه کار هایی بودند که ما امروز
اندیشه ی آن ها را در اپوزیسیون جدید می بینیم. کاملا عقلانی است که
اپوزیسیون جدید در قالب اصلاح طلبان افراطی به خاطر شکست خود در انتخابات
مجلس و ریاست جمهوری، فکری به حال خود می کردند. باید برای زنده نگه داشتن
این تفکر که لازمه اش مقبولیت مردمی است چاره ای می اندیشیدند. هدف اصلی آن
ها انتخابات پیش رو بود. فردی انقلابی را به صحنه آوردند. اپوزیسیون این
فرد انقلابی که زمینه برای ایجاد افکار ضد انقلابی را داشت به صحنه ی
انتخابات وارد کرد. این زمینه در اوایل انقلاب برای بعضی ها مثل شهید
دیالمه آشکار شده بود و درباره ی این فرد هشدار داده بودند. ولی این فرد که
فدایی اپوزیسیون جدید شد افکار مخالفت با نظام اسلامی را قبل از انتخابات
با ظاهر سازی از بین برد ولی بعد از انتخابات این اندیشه ی او برای همه
محرز شد. قبل از انتخابات: میرحسین موسوی: « با کسانی که نظام را قبول
ندارند همکاری نخواهم کرد. همواره مدافع ولایت فقیه هستم.» بعد از
انتخابات: « می گویند از کشتی نظام بیرون آمدم ولی از کشتی اسلام که بیرون
نیامدم.» « حکومت ایران ظالمانه عمل می کند.» اپوزیسیون جدید در صدد بود که
به دو راه به قدرت برسد. یا با پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری و در
ادامه به دست آوردن کرسی های بیشتری از مجلس یا در صورت شکست انجام کودتا
به نوع مخملی. که صورت دوم بهتر بود چون در این حالت اپوزیسیون جدید این
واقعه را انقلاب نامیده و به تغییر نظام می پرداخت ولی در صورت اول امکان
نداشت.

اپوزیسیون
جدید و قدیم ایران با اپوزیسیون های دیگر ممالک تفاوت دارد. اپوزیسیون
ایران درصدد تغییر کلی نظام اسلامی مثل تغییرات در زمان انقلاب. بیشتر
اپوزیسیون جهان اپوزیسیون دولتی یا اپوزیسیون سیاسی هستند. یعنی یک حزب یک
اندیشه ای را می پذیرد و دیگری یک اندیشه دیگر را. ولی تغییر سیاست کلی از
اهداف آن ها نیست. یعنی حزب جمهوری خواه و دمکرات امریکا در دموکراسی
اختلاف نظر ندارند در مسئله ی منافع ملی آمریکا نزاع ندارند. بلکه در سطح
مدیریتی اختلاف نظر دارند. اندیشه ها ی دمکرات ، دمکراسی ، آزادی خواه ،
مدرنیسه ، لیبرال و ملی گرا در مقابل هم نیستند بلکه اختلاف سلیقه دارند.
نظام سرمایه داری و کومنیسم و نازی در جهان با هم ضدیت داشتند که در این
میان نازی ها از بین رفته اند. این در حالی است که اختلاف این دو نیز به
خاطر دو قطبی شدن قدرت به وجود آمده است. اما اسلام و اندیشه شیعه و نظام
اسلامی تفکری است که همه ی این اندیشه ها را باطل می داند. حتی این دو نظام
سیاسی برای نابودی اندیشه شیعی با هم متحد می شوند. پس می توان نتیجه گرفت
که آقای همه ی اپوزیسیون های اندیشه ی اسلامی و نظام اسلامی ایران که بر
مبنای توحید است بلوک غرب و فرهنگ غرب است. اپوزیسیون جدید ایران در صدد
برآوردن اهداف غرب عمل می کنند. اپوزیسیون اندیشه ی نظام اسلامی ایران در
اول غرب است. حتما غرب در صدد ایجاد اپوزیسیون داخلی در ایران است. پس می
توان اینگونه برداشت کرد که اپوزیسیون جدید ایران تنها اپوزیسیون است که در
جهان مخالف کامل اندیشه های جمهوری اسلامی است. البته اپوزیسیون ایران که
به نام حز ب اصلاحات مشهور است دو نوع هستند،  اصلاح طلبان افراطی که کاملا
اندیشه ی غربی دارند و مخالف اسلامند و گروه دوم اصلاح طلبان   معتدل اند
که تقریبا می توان گفت خواستار اسلام آمریکایی یا همان اسلام به روز که مدّ
نظر آن هاست، هستند.

اپوزیسیون
جدید در صدد القای این تفکر است که ما با آمریکا که تا به دندان مسلح است
نمی توان روبه رو شد( بهزاد نبوی) و ما خواستار تمدن غرب هستیم و تمدن غرب
پیشرفته است و آمریکایی ها برای ما بسیار فوق العاده هستند (محمد خاتمی) در
حالی که قرآن کاملا مخالف این عقیده است. چنان چه در آیه 56 مائده می
فرماید: « کسانی که ولایت خدا و پیامبر او، و افراد با ایمان را بپذیرند
پیروزند زیرا حزب و جمعیت خدا پیروز است.» خداوند اجازه ی تبعیت از کفار و
حتی دوستی با آن ها را نداده است. چیزی به نام تمدن غرب موجودیت ندارد آن
ها هرچه دارند از دین است. اگر جنگ های صلیبی اتفاق نمی افتاد تمدن غربی
وجود نداشت. تمدن غرب هر چه دارد از اسلام است. باید به این افراد تجدد طلب
فرمود که اگر تمدن اسلامی را خوب اجرا می کردید شما بسیار جلو تر از غربی
ها بودید همان حرفی که امام در       نوفل شاتو به خبرنگاران می زد. این
فرهنگ شیعه چنان است که همان اندیشمندان تمدن مترقی غرب می گویند فرهنگ
شیعه( نه تمدن) تمام پیکره و وجود غرب را شکست خواهد داد مثل نوستر داموس
یا دیگر روشنفکران حال حاضر غرب.

اپوزیسیون بودن با اندیشه ی جمهوری اسلامی، مخالفت با خداست.

علت
چیست؟ زیرا اندیشه و طرز تفکر و هدف جمهوری اسلامی ایجاد حکومت اسلامی که
حکم خدا در آن اجرا شود. ودر زمان غیبت مهیا کردن برای ایجاد حکومت اسلامی.
نظام اسلامی ایران در صدد زمینه سازی برای ظهور است. اینجا ایدوئولوژی مهم
است نه عملکرد. این اندیشه، اندیشه ی دینی و اسلامی و علوی است و هرکس
جلوی این اندیشه قرار بگیرد و برای جلوگیری از پیشرفت آن کار کند با خدا به
مبارزه پرداخته است. به عبارت دیگر هدف جمهوری اسلامی حکومت خدا بر روی
زمین است و اینجا این سوال مطرح است که این سخن بوی استبداد می دهد و جلوی
هر گونه اندیشه ی دیگر را می گیرد. در جواب این سوال باید پاسخ داد، خیر
زیرا اولا ظرفیت اسلام آنقدر زیاد است که روشنفکری های جدید دینی را اگر در
راه مستقیم باشد می پذیرد. زیرا اسلام وحی از طرف خداست و نامحدود است.
چناچه قرآن کریم چندین بطن دارد. شاید این روشنفکری های جدید به درک عمیقی
از اسلام می رسد و پرده های علمی و معنوی بیشتری را آشکار می کند. مانند
اکتشافاتی که در جهان رخ می دهد. جهان از اول خلق شده است ولی امروزه به
اکتشاف آن می پردازند. اسلام نیز یک جهان کامل است. پس استبداد در این
مقوله منسوخ است. ثانیا،  این موضوع مطرح است که اسلام انسان را فقط در یک
محدوده زندانی کرده است. باید به نکته ی مهم و ظریفی دقت کنیم. تعریف ما از
زندان و آزادی چیست؟ از محدودیت و آزادی چیست؟ زندان (محدودیت) به محلی
گویند که کوچک تر بیرون زندان است. کوچکتر یعنی پرواز اندیشه ی و فکر محدود
باشد. یعنی فکر نمی تواند از این حد و دیوار بالا رود. در قالب دیگر یعنی
محدودیت.  خوب سوال، آیا اسلام گنجایش بیشتری دارد که وحی هست و از طرف
خداست یا تفکرات و ایدوئولوژی های من درآوردی انسان ناقص؟ اسلام آنقدر
گنجایش دارد که هر چه جلوتر می رود اندیشمندان آن مسائل جدیدی را از اسلام
پیدا می کنند. دیگر مکاتب و اندیشه ها یک بار تدوین شده اند و همه چیز آن
ها معلوم است. مکاتبی مثل مارکسیست و لیبرالیسم و کومنیست و... آشکار
هستند. در گذشت زمان کامل می شوند و موضوع های جدیدی به آن اضافه می شود.
ولی اسلام از اول کامل است. چون اسلام نا محدود است پرواز ذهن انسان مسلمان
بیشتر از دیگر افراد است. درضمن اسلام نمی گوید که در باره کمونیسم ندان،
نمی گوید درباره ی بودایی ها تحقیق نکن می گوید به این مکاتب معتقد نباش که
باعث منحرف شدنت از راه و هدف اصلی می شود. اگر این اصل را بپذیریم که
محدودیت سالم خود یک آزادی است که بهتر از آزادی های دیگر است مسئله پایان
یافته است. اگر آزادی تمام و کمال باشد فساد در خود جای می دهد و این مانع
رسیدن به هدف اصلی انسان می شود. با نگاهی عمیق، اسلام فضای باز تری برای
پرواز ذهن و کشف رموز آفرینش و خدا می دهد و لازمه اش را آزادی از دیگر
اندیشه ها و اعمالی می داند که باعث نرسیدن انسان، بهترین مخلوق خداوند، به
هدفش که رسیدن به خداست می شود و دیگر اعمال را محدودیت می داند نه آزادی.
خوب، با این مقدمه به مبحث اصلی خود می پردازیم. این اهدافی که خداوند
برای انسان وارد کرده فردی و اجتماعی است و حکومت اسلامی ایران درصدد ایجاد
زمینه ای است که مردم به این اهداف الهی دست یابند. پس جمهوری اسلامی
وسیله است. اپوزیسیون اگر با این موارد مشکل دارد یعنی با خدا مشکل دارد با
اسلام مشکل دارد. حال اینجا این بحث مطرح است که چرا فقط ایران؟ چون ایران
سردمدار این اندیشه است. پرچم اسلام در دست جمهوری اسلامی است. اگر این را
قبول نداشته باشیم پس باید بپرسیم این پرچم در دست کیست؟ دست کدام گروهی
است که قدرت اجرائی دارد. اگر خوب نگاه کنیم اگر انقلاب اسلامی ایران به
رهبری امام خمینی نبود چیزی از اسلام باقی نمانده بود که امام زمان بیاید و
آن را احیا کند. با نگاهی به مسلمانان واقعی می بینیم که چشم انتظار و
امیدشان برای پایه گذاری اسلام، ایران و انقلاب امام خمینی است. پس چون
خداوند انسان را به جهاد همیشگی برای اسلام فرا خوانده است حمایت و کمک به
این حکومت وظیفه است و بر علیه این حکومت کار کردن و برای براندازی آن، تیغ
سخن و روشنفکری بدست گرفتن کفر است! جدا از این مباحث اگر اپوزیسیونی بود
که بر علیه جمهوری اسلامی کار کند و از طرف کفار جهان غرب حمایت نشود جای
بسی تامل است. قرآن نیز این هشدار را به ما داده است. قرآن در آیات بسیاری
کفر ورزیدن به دشمنان اسلام وحتی یهودیان و مسیحیان ضد اسلام را وظیفه ی
مسلمان بر شمرده است. قرآن می فرماید: « ای
کسانی که ایمان آوردید یهود و نصارا را دوست خود مگیرید که بعضی از آن ها
دوست بعضی دیگرند. و هر کس از شما آن ها را به دوستی گیرد از آن ها خواهد
بود. آری خدا ستمگران را هدایت نمی کند. می
بینی کسانی که در دلشان بیماری است، در دوستی با آنان شتاب می ورزند. می
گویند:«می ترسیم به ما حادثه ناگواری برسد.» امید است خدا از جانب خود فتح
یا امر دیگری را در پیش آورد، تا در نتیجه آنان از آنچه در دل خود نهفته
داشته اند پشیمان گردند.» (مائده 50 و 51 ) این آیه اپوزیسیون های راهدف
گرفته است و تیر خلاصش را به پیکره ی پوچ آن ها زده است. اپوزیسیون های
جدید بعد از انتخابات این بُعد از اندیشه ی خودشان را آشکار کرده اند و کور
باشد کسی که ندیده باشد. باید در این گونه آیات بیشتر تامل کنیم امثال این
آیات در قرآن زیاد است مثل آیه ی 1 سوره ی ممتحنه. با تحلیل ها بسیار عمیق
می توان اپوزیسیون جدید را منطبق بر آیه 11 و 12 سوره ی بقره است که می
فرماید:« هنگامی که به آن ها گفته شود در زمین فساد نکنید می گویند ما فقط
اصلاح کننده ایم! آگاه باشید این ها همان مفسدانند ولی نمی فهمند.» آیه ی
دیگری در قرآن وجود دارد که قابل تامل است. قرآن در آیه 54 مائده می
فرماید:« خداوند در آینده جمعیتی را می آورد، که آن ها را دوست دارد و آنها
او را دوست دارند، در برابر مومنان متواضع و کافران نیرومند، آنها در راه
خدا جهاد می کنند و از سرزنش کنندگان هراسی ندارند.» در جهان کنونی این
جمعیت به کدام قشر مربوط است؟ در شیعه بودن این قشر و گروه شکی نیست. اما
بالاخره قرآن خبر از این جمعیت داده است. می توانیم نتیجه بگیریم که هر
ملتی بیاید و احکام خدا را اجرا کند و با کفار جهاد کند و ترسی نداشته
باشد، خداوند این ملت را دوست دارد با تحلیل های عمیقی می توان این آیه را
به ملت ایران و جمهوری اسلامی تطبیق داد به طوری که وقتی این آیه نازل شد
از پیامبر پرسیدند این ملت کدام ملت است؟ پیامبر دست بر شانه های سلمان
فارسی گذاشت و فرمود: « آنها از هموطنان سلمان فارسی هستند.»

 البته
باید این نکته را اضافه کرد که چند نوع اپوزیسیون در ایران داریم که یک
نوع آن بحث شد. بعضی اپوزیسیون ها هستند که مثلا مخالف این عمل دولتند یا
اصلا عملکرد و شیوه تفکرات مدیریتی آن را قبول ندارند که این نوع اپوزیسیون
باعث پیشرفت کشور می شوند . اگر نام این ها را اپوزیسیون ها رامنتقدین به
دولت جمهوری اسلامی بنامیم مطلوب تر است. نوع دیگر اپوزیسیون مخالف این نوع
حکومت اسلامی است که این هم اشکالی ندارد. اما این نوع اپوزیسیون ها هم
اگر مرتبط با جهان کفر باشند با دیگران هیچ فرقی ندارند بلکه آن ها در لباس
خیانت وارد صحنه شدند. 

نام

فاطمه


کنیه های مشهور

ام الحسن ، ام الحسین ، ام ابیها، ام الائمه .


مشهورترین لقبها

زهرا، صدیقه ، طاهره ، کبری ، سیده ، بتول .


پدر
حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیامبر عظیم الشاءن اسلام .


مادر

خدیجه علیهاالسلام بنت خویلد همسر فداکار پیامبر اسلام .


محل تولد

مکه .


سال تولد

سال دوم بعثت ، و به روایتی  سال پنجم .


روز میلاد

بیستم جمادی الثانی .


نام همسر

علی بن ابی طالب علیه السلام ، پسرعموی پیامبر اسلام .


زمان ازدواج
رجب یا ذی الحجه سال دوم هجرت در مدینه .

مردی نزدروانپزشک رفت وازغم بزرگی که دردل داردبااوسخن گفت دکترگفت:به فلان
سیرک برودرآنجادلقکی هست که انقدربخنداندت که غمت ازیادبرود مردلبخند تلخی
زد وگفت:من همان دلقکم