بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

عامه از امیرالمومنین - علیه السلام - روایت کرده اند که فرمود:
اذا مررتم بالمسجد فصلوا علی النبی صلی الله علیه و آله
یعنی ؛ هرگاه از مسجدی عبور کردید، بر پیغمبر - صلی علیه و آله - صلوات بفرستید.
چون نظر بر مسجد افتد، باید صلوات فرستاد.

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

ابن عباس مفسر معروف در تفسیر آیه یاآیهاالذین امنوا... گفت : در نماز، در مسجد و در هرجا که هستند و در خطبه عقد ازدواج ، صلوات بر او را فراموش نکنید. ⁽⁸⁴⁾

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

کسی که می خواهد صلوات بفرستد برای معصومین یا برای رفع حوایج و یا برای رفتگان خودش ، یا دیگری به صورت زیر می تواند عمل کند:
اول ؛ به عدد صلوات که 14 حرف است ، می تواند صلوات بفرستد.
دوم ؛ به عدد صلوات که 557 می باشد می تواند صلوات بفرستد.
سوم ؛ اگر می خواهید به ساحت یکی از معصومین صلوات بفرستد، می تواند به عدد نام آن بزرگوار صلوات بفرستد، مثلا اگر می خواهد به ساخت امام حسین - علیه السلام - صلوات بفرستد، باید 128 مرتبه که عدد نام آن بزرگوار است صلوات بفرستد.
چهارم ؛ اگر برای برآورده شدن حوایج و رفع گرفتاری ها و هموم و غموم باشد چون تعداد مشخص نیست ؛ باید به عدد نام مبارک رسول الله - صلی الله علیه و آله - یا به نام حضرت علی - علیه السلام - صلوات فرستاد.
پنجم ؛ اگر برای شادی روح یکی از رفتگان باشد، باید به عدد نام آن شخص ‍ (متوفی ) هدیه فرستاد.

باسم الله النور

در انتهای دو آیه 142 سوره مبارکه انعام و 208 سوره مبارکه بقره توصیه ای به ما درمورد پیروی نکردن از گام های شیطان شده است کلمه «خطوات» جمع خطوة (گام) است، و «خطوات شیطان» عبارت است از اموری که نسبتش به غرض ‍شیطان نسبت گام هایی است که یک رونده بسوی مقصد خود برمی دارد. «خطوات شیطان» تنها آن گام های از شیطان است، که در طریقه و روش پیروی شود. و اگر فرض کنیم که این پیروی کننده مؤمن باشد که طریقه او همان طریقه ایمان است، لاجرم طریقه چنین مؤمنین طریقه شیطانی در ایمان است.

گاهی از اوقات در قرآن کریم طی بیان داستان یا حادثه ای قاعده ای برای فرد یا قوم خاصی مطرح می شود. سپس این قاعده ی جزئی با به کار بردن عباراتی به حالت کلی تبدیل می شود و در آن مورد قاعده سازی می شود. به این معنی که دیگران هم با داشتن شرط یاد شده می توانند از ثمرات این اتفاق بهره ببرند. این سیر از قاعده جزئی به کلی عمدتا با واژه «و کذلک قضیه» صورت می گیرد. در داستان حضرت یونس و حضرت یوسف علیهماالسلام این نوع قاعده سازی انجام شده است

در قرآن کریم اشارات و دستورات زیادی به صدقه و بخشش شده است و جالب تر از آن صدقه در زمان تنگدستی ارزشمند تر است که در ادامه ملاحظه خواهید کرد

در ادامه دعای حضرت ابراهیم را ملاحظه خواهید کرد این دعا در سوره الشعرا آیات 69 تا 104 است

آیات زیر مر بوط به سوره بقره می باشد با دقت بخوانید و تفکر کنید.

گروهی از مردم کسانی هستند که می‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده‏ایم.» در حالی که ایمان ندارند. (8)

می‏خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند; در حالی که جز خودشان را فریب نمی‏دهند; (اما) نمی‏فهمند. (9)

در دلهای آنان یک نوع بیماری است; خداوند بر بیماری آنان افزوده; و به خاطر دروغهایی که میگفتند، عذاب دردناکی در انتظار آنهاست. (10)

و هنگامی که به آنان گفته شود: «در زمین فساد نکنید» می‏گویند: «ما فقط اصلاح‏کننده‏ایم س‏ذللّه! (11)

آگاه باشید! اینها همان مفسدانند; ولی نمی‏فهمند. (12)

و هنگامی که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» می‏گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها همان ابلهانند ولی نمی‏دانند! (13)

و هنگامی که افراد باایمان را ملاقات می‏کنند، و می‏گویند: «ما ایمان آورده‏ایم!» (ولی) هنگامی که با شیطانهای خود خلوت می‏کنند، می‏گویند: «ما با شمائیم! ما فقط (آنها را) مسخره می‏کنیم!» (14)

خداوند آنان را استهزا می‏کند; و آنها را در طغیانشان نگه می‏دارد، تا سرگردان شوند. (15)

آنان کسانی هستند که «هدایت‏» را به «گمراهی‏» فروخته‏اند; و (این) تجارت آنها سودی نداده; و هدایت نیافته‏اند. (16)

آنان ( منافقان) همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانی می‏فرستد و) آن را خاموش می‏کند; و در تاریکیهای وحشتناکی که چشم کار نمی‏کند، آنها را رها می‏سازد. (17)

آنها کران، گنگها و کورانند; لذا (از راه خطا) بازنمی‏گردند! (18)

یا همچون بارانی از آسمان، که در شب تاریک همراه با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذران) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهای خود می‏گذارند; تا صدای صاعقه را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد (و در قبضه قدرت او هستند). (19)

(روشنائی خیره کننده) برق، نزدیک است چشمانشان را برباید. هر زمان که (برق جستن می‏کند، و صفحه بیابان را) برای آنها روشن می‏سازد، (چند گامی) در پرتو آن راه می‏روند; و چون خاموش می‏شود، توقف می‏کنند. و اگر خدا بخواهد، گوش و چشم آنها را از بین می‏برد; چرا که خداوند بر هر چیز تواناست. (20)