بسمه تعالی

رسم دلدادگی آن بود که بودیم

در قله نبودیم ، ولی دامنه بودیم

رفتیم و به سر منزل مقصود رسیدیم

ای کاش همان دامنه بودیم که بودیم.

خاطر چه عزیز است؟ توهم به سرم بود

ره بود و چه چاهی به برم بود!!

آنقدر محو تماشای بت خویشتنم بود

کندر ره ایمان به سرم نور بری بود

ما را گنه آن کرد که یکباره شکستیم

صد بار شکستیم و شکستیم و شکستیم.

آری به خدا جمله همین است

اول قدم اندر ره مقصود ، امین  است (امانت داری است)

آن امانت که خدا داد به "رسوا"

دوم قدمش محو دلرآی خودش بود.

تخلص شاعر : رسوا

بسم رب الشهداء و الصدیقین

 فکر میکنین بزرگترین تهدید مسلمانان ، انقلاب اسلامی و جامعه اسلامی چیه‌‌ ؟!؟!؟

اسرائیل ؟ آمریکا ؟ مسئولین مفسد ؟ یا ...

 امروز میخوام در مورد بزرگترین تهدیدی که برای ما وجود داره و متاسفانه خیلی هامون توجهی بهش نداریم حرف بزنم ( به امید لطف حق )

 بذارین با تحلیل از وضعیت و تاریخ بنی اسرائیل شروع کنم.

 در بخشی از دعای سمات میخونیم که :

 قوم بنی اسرائیل را به دلیل صبر و ثبات در دین خود  ، وارث و مالک شرق و غرب زمین قرار دادی .

 با یک مقایسه کوچیک ، بین صبر مردم ایران در انقلاب ، جنگ ، موضوع هسته ای و... با جمله بالا از دعای سمات همتون تصدیق میکنین.

 اما

اونچیزی که موجب شد قوم بنی اسرائیل ، بعد ازعزت و احترام و مالک شدن شرق و غرب زمین به یکباره راه سقوط رو در پیش بگیرن و مورد غضب خدا قرار بگیرن چه عملی بود ؟!؟!؟!؟

 با فهمیدن این موضوع ، براحتی میتونیم ، تهدید اصلیمون رو شناسایی می کنیم .

 جواب سوال بالا رو که ، چرا قوم بنی اسرائیل مورد غضب خدا قرار گرفتن ، خداوند در آیه 85 سوره بقره خطاب به قوم بنی اسرائیل می فرماید :

(( ... چرا به بخشی از کتاب ایمان می آورید و به بخشی دیگر کفر می ورزید و پاداش کسیکه چنین کند بجز خواری در زندگی دنیا و اینکه روز قیامت بطرف بدترین عذاب برگردد چیست ؟ و خدا از آنچه می کنید غافل نیست . ))

 خوب ، حالا یه نگاهی به وضع جامعمون بندازیم !

 به قول مقام معظم رهبری :

آیا به مسائل و موضوعات مختلف ، همون قدر ارزش قائلیم که خدا و ائمه ارزش قائلن ؟!؟!؟!؟ یا هر بخشی از اسلام که ، باب میل و سلیقمون بود میگریم و بقیه اسلام رو کنار میذاریم.

 چرا بعضی هامون سیاست زده و عرفان گریز شدن و فقط راه رسیدن به خدا رو در خدمت به خلق میدونن ؟!؟

 چرا بعضی هامون اینهمه آیات و روایات رو به گوشه ای میندازیم و فقط وردمون شده : باید دل پاک باشه؟!؟

 چرا بعضی هامون انقدر با پیش داوری وخودرایی  شروع به نگرش در قرآن و اسلام میکننن . و آخرشم از اسلام ، اسلامی التقاطی میسازن و یا توده ای از آب در میان و یا اسلام لیبرالی رو انتخاب میکنن ؟!!؟!؟!؟

 چرا بعضی هامون عارف نمای سیاست گریز شدیم ؟!؟!؟

 امام خمینی در کتاب ای از امام موسوی کاشف الغطا - صفحه 9 جواب اینگونه عارف نماهای سیاست گریز رو میده و میگه :

 (( نسبت اجتماعیات قرآن با آیات عبادی آن از نسبت صد به یک هم بیشتر است. از یکدوره کتاب حدیث که حدود پنجاه کتاب است و همه اجکام اسلام را دربردارد ، سه چهار کتاب مربوط به عبادات و وظایف انسان نسبت به پروردگار است ، مقداری از احکام هم مربوط به اخلاقیات است ، بقیه همه مربوط به اجتماعیات ، اقتصادیات ، حقوق . سیاست و تدبیر جامعه است. ))

 فکر نکنین ما با عرفان و عرفای واقعی مشکل دارم . اصلاً اگه متن قبلیه منو بخونین در ارتباط با عرفان واقعی از زبان یکی از عرفای بزرگه.

 من میخوام خدایی نکرده سرانجاممون به سرانجام قوم بنی اسرائیل نکشه.

 اصلا گور پدر نویسنده این متن (صلوات)

 فقط یادمون باشه ، خدا به اون دینی که ما بهش اعتقاد داریم ما رو بازخواست نمیکنه ، پس دین واقعی خدا رو بشناسیم و عمل کنیم

 و به قول خداوند توبه پذیر :

 آیا هنوز وقت آن نرسیده است که به خودتان بیایید؟!؟!؟!؟!؟

یک عمر در حوالی غربت مقیم بود

آن سیدی که سفره ی دستش کریم بود

خورشید بود و ماه از او نور میگرفت

تا بود ، آسمان و زمین را رحیم بود

سر می کشید خانه به خانه محله را

ادامه مطلب...

سخن به مدح تو باید فصیح و کامل گفت
هم از شکوه مقامت ، هم از فضائل گفت

شبیه صائبِ صاحب سخن قصیده نوشت
غزل غزل سر زلف تو را چو بیدل گفت

نه چند مثنوی و قطعه و غزل ، باید
که شرح قصة حسن تو در رسائل گفت

ادامه مطلب...

مه برج ایمان، علی ابن موسی 

در دُرج امکان، علی ابن موسی 


سپهر امامت، محیط کرامت 

یم جود و احسان، علی ابن موسی 


به آدم دهی دَم، به موسی دهی یَد 

به عیسی دهی جان، علی ابن موسی 


ولای تو باشد کمال ولایت 

میان امامان، علی ابن موسی


تویی قدر و کوثر، تویی نور و فرقان 

تویی آل عمران، علی ابن موسی 


وجود تو ای جانِ جان، جانِ جان است 

در آغوش ایران علی ابن موسی 


به چشم تو نازم کز آن شیرِ پرده 

شود شیرِ غرّان، علی ابن موسی 


عجب نیست ناز ار کند مور راهت 

به تخت سلیمان، علی ابن موسی 


سُم آهویی را که ضامن شدی تو 

زند بوسه رضوان، علی ابن موسی 


بُوَد شیعه را در کمالِ تشیع 

ولای تو میزان علی ابن موسی 


سزد جن و انس و ملک بر تو گرید 

چو دعبل ثنا خوان، علی ابن موسی 


عجب نیست کز رأفت و رحمت تو 

بَرَد بهره شیطان، علی ابن موسی 


دل مرده گردد به خاک تو زنده 

چو باغ از بهاران، علی ابن موسی 


غباری که روی ضریحت نشیند 

شفا خیزد از آن، علی ابن موسی 


شود با نسیم بهشتِ حریمت 

جهنم گلستان، علی ابن موسی 


سزد انبیا در طواف مزارت 

بخوانند قرآن، علی ابن موسی 


دهد قبّه‎ات نور بر چشم گردون 

چو مهر درخشان، علی ابن موسی 


بَرَد در حریم تو دست توسّل 

دوصد پور عمران، علی ابن موسی 


تو نوحیّ و ایران چو کشتی، چه بیمش 

ز امواج طوفان، علی ابن موسی 


کند جن و انس و ملک درد خود را 

به خاک تو درمان، علی ابن موسی 


همه آفرینش بود سفره‎ی تو 

همه خلق مهمان، علی ابن موسی 


تو شاه جهانی خوانند خَلقت 

غریب خراسان، علی ابن موسی 


تو در قصر مأمون شب و روز بودی 

چو یوسف به زندان، علی ابن موسی 


لبت بود خندان، دلت بود گریان 

غمت بود پنهان، علی ابن موسی 


به غم‎های ناگفته‎ات باد جاری 

سرشکم به دامان، علی ابن موسی 


تو را بارها، بارها کشت مامون 

به رنج فراوان، علی ابن موسی 


نباید که با هیفده خواهر آخر 

تو تنها دهی جان، علی ابن موسی 


تو مسموم گشتی، دگر جسم پاکت 

نشد سنگ باران، علی ابن موسی 


تو دیگر جوادت نشد اِرباً اِربا 

ز شمشیرِ بُرّان، علی ابن موسی 


تو دستِ جدا گشته از تن ندیدی 

به خاک بیابان، علی ابن موسی 


تو شش ماهه طفلت در آغوش گرمت 

نشد تشنه قربان، علی ابن موسی 


دریغا، دریغا که با آل عصمت 

شکستند پیمان، علی ابن موسی 


به میثم نگاهی، که با خود ندارد 

به جز کوه عصیان، علی ابن موسی

سازگار