دید ساقی کوثرش را در خروش            رافت رحمانی اش آمد به جوش

آسمان دیده را پر اَبر کرد                   گفت : سلمان باز باید صبر کرد

خیز کان بانوی بی همتای من              گرگشاید لب به نفرین وای من

تا نگشته آسمانها زیر و رو                 با زبان مرتضی او را بگو

ای عروس آسمانی خدا                      ترجمان مهربانی خدا

ای بلندای دلت هفت آسمان                   ای گذشت تو کران تا بیکران

ای امید رحمتٌ للعالمین                     خاتم پیغمبران را خود نگین

ماه پیشانی جبین پرچین مکن               فاطمه جان علی ، نفرین مکن

گفت سلمان پس مسلمانی چه شد          آن سفارش ها که میدانی چه شد

این که در بند است مولای همه است      این همه بود و نبود فاطمه است

ریسمان وبازوی خیبرگشا                 دوستی این بود با آل عبا ؟

ای فدای تار مویش جان من                جان چه ارزد در بر جانان من

خواهد اَر بالاتر ازجان هم به چشم        صبر میخواهد علی آن هم به چشم

یکی نبود تواین کوچه       به مادرم کمک کنه

اشک حسین و پاک کنه        به خواهرم کمک کنه

در باغو کی دیده غریبونه بسوزونن          

گل یاس و کی دیده تو گلخونه بسوزونن

دل یار منو با زخم زبون آتیش زدن     

گل یاس من و تو گلخونمون آتیش زدن

با بچه های یتیمم شام غریبون می گیرم  

میخوای بری برو ولی بدون که بی تو می میرم

مادرخوب ومهربون حرفاموازچشام بخون  

من التماست می کنم یه شب دیگه پیشم بمون

باباجون یواش یواش کبودیِ روشو بشور

باباجون آهسته تر زخمای پهلوشو بشور

باباجون آخری ها همه اش برات گریه میکرد    

گاهی وقتا واسه تو با بچه ها گریه میکرد

حالا که غم زده از مصیبت زهرا شدی            

بذار تا برات بگم فکر نکنی تنها شدی

زینبت کنیزته کنیز خونه دارته

مثل زهرا مادرش تاپای جون کنارته

تابوت مادرمرا به روی شانه می برید

ببرولی بگوبه من چرا شبانه می برید

درد و بلای مادرم قلبمو از جا می کنه

هرکی باهرچی دستشه مادر ما رو می زنه

دنبال حیدرمی دوید ازسینه اش خون می چکید

دارم ز سوز دل  ندا  شکر خدا  حیدر ندید  ...

گریه نکن گریه نکن خوب میشه زخم مادرت     گریه نکن گریه نکن جون تو و برادرت

گریه نکن گریه نکن چه  آه جان گدازی داری    گریه نکن گریه نکن  هنوز راه درازی داری

مثل ابر بهار – وای                 گریتو نگه دار وای

براکربلا بذار وای                       تل زینبه وای

صحرای ماریه وای

 گریه نکن خوب میدونم چه سخته دل بریدنت

گریه نکن خودم میام تو قتلگاه به دیدنت

میون قتله گاه وای وای وای

به آسمون کن نیگاه وای وای وای

که میرسم من زراه وای وای وای