در روستای میانخره،روستایی که از نظر علم زمانی زبانزد خاص و عام بوده است و دارای اولین مدرسه علمیه در استان بوشهر می بوده است در ماه مبارک رمضان سوره مبارکه الرحمن را چنین می خواندند:

اول قاری شروع به تلاوت سوره مبارکه الرحمن که به عروس قرآن معروف است می نماید،جوانان و کسانی که می خواهند این عروس قرآن را تزیین نمایند در این ماه مبارک  کنار قاری جمع  می شوند و حلقه می زنند،مانند نوحه پامنبری که در روستای میانخره رسم است که قبل از روضه های ماه های محرم و صفر و... خوانده می شود که از اشعار  بهار خزان و... استفاده مینمایند که ان شا الله شما خوانندگان و همراهان همیشگی وبلاگ هکال(دشتی در آیینه تاریخ) را از آداب برگزاری این نوحه در آینده مطلع خواهم نمود،جمع می شوند و پس از هر بار تلاوت آیه شریفه ((فبایِ ءَالَاءِ ربکما تُکذبان)) که حدوداً در سوره مبارکه الرحمن پس از هر آیه آمده است،توسط قاری خوانده می شود کسانی که دور قاری نشسته اند می گویند ((لا بشیءٍ من آلاءِ ربنا تکذب (ربِ اُکذب)، فَلَکَ الحمد)) که البته در سوره مرسلات هم مانند سوره الرحمن پس از هر آیه خوانده میشود به همین منوال تا پایان سوره مبارکه می خوانند.   والسلام