بار دیگر  به یاری خداوند ، و با تکیه بر نام مولایم حضرت اباعبدالله الحسین (ع) سعی به توصیف آداب عزاداری مردم روستایم(میانخره) که از همان روزی که بنا نهاده شده است مهد علم و فرهنگ بوده را دارم .

     روستایمان میانخره در موقع محرم که عالم هستی و باقی سیاه پوش می شوند ، تمام در و دیوار و قلب های مردمش سیاه پوش می شود و در چند روز مانده به اول محرم ، درب حسینیه ها بر روی مردم باز می گردد و زنان و مردان روستا هرکسی به نحوی حسینیه را برای عزاداری آماده می کنند . زنان آب و جارو می کشند و مردان درب و دیوار را سیاه پوش می نمایند . در شب های محرم الحرام اول با قرائت کتاب روضه الشهدا که با صوتی مخصوص تلاوت می شود شروع  می نمایند ، البته این صوت را افرادی مخصوص می توانند تلاوت کنند و بعد قبل از اینکه سخنران بر روی منبر برود ، جوانان روستا خود را برای خواندن نوحه پا منبری که همگی در کنار منبر حلقه می زنند این نوحه را هم صوتی مختص به خود دارد ، میخوانند که نوحه های آن را میتوان در کتاب با ارزش بهار خزانکه  به تلاش آقای محمودی دشتی  جمع آوری شده یافت. و بعد از اتمام نوحه پامنبری خطیب به بالای منبر می رود و بعد از سخنرانی و قرائت مسائل احکام دینی به واقعه جانسوز عاشورا اشاره می نماید و بعد هم اتمام آن .

      بعد از این که خطیب از منبر پایین آمد مراسم سینه زنی شروع میشود . جوانان و حتی کودکان و پیرمرد هایی که میتوانند سینه بزنند به صف های سینه زنی ملحق میشوند . این مراسم تا آخر ده شب اول محرم ادامه دارد .

     در شب هفتم محرم عَلَم را آماده می کنند . عَلَم یک چوب مخصوص است که حدوداً سه الی چهار متر است و تمام این چوب با پارچه سیاه پوشیده شده و یک شبه دست فلزی هم بالای آن است و با پارچه های رنگی ، آن را آماده میکنند و در هنگام بستنپارچه ها یک نفر چاووش می خواند و دو نفر هم پارچه ها را به عَلَم می بندند، البته کسی که این کار را میکند باید وضو داشته باشد . در همان شب گهواره حضرت علی اصغر  را هم توسط خانم ها آماده می شود .

     در روز نهم محرم از صبح مردم عَلَم را در دست گرفته و در تمام روستا میگردانند  تا خانه ها برکت پیدا کند .

     از پدر بزرگم شنیدم که میگفت مردم روستا یک سال از گرداندن عَلَم سر باز زدند و گفتند که امسال عَلَم گردانی نکنیم ولی همان سال دام های بسیار زیادی کشته شدند و،کشته بسیار بود و ضررهای مالی و جانی در حد خود  اوج گرفت که بعد از همان سال دوباره عَلَم گردانی را شروع کردند تا همین امسال که بسیار هم باشکوه بود)

     این مراسم تا ظهر روز تاسوعا ادامه می یابد و بعد از آن هم به حسینیه باز می گردند و قبل از نماز مراسم سینه زنی را انجام می دهند و پس از آن هم نماز و نهار،تا شب عاشورا.

     شب عاشورا با شب زنده داری  به سحر میرسانند و در مراسم سحری با نوای صبحدم یک دم مدم عَلَم را داخل حیاط یا بیرون حسینیه می آورند و گهواره حضرت علی اصغر ( ع ) هم بر دوش خانم ها به دور عَلَم می گردند و این شعر را با سوز و نوا می خوانند :

ای صبحدم یک دو مدم                                                             یک امشبی بهر خدا

تا که حسین کشته نگر                                                            دد،در زمین کربلا

تا آخر...

     و بعد هم در بین این مراسم یک نفر صدای اذان سر می دهند و مردم برای اقامه نماز میروند و نماز را بپا میدارند و تا چند ساعت بعد دوباره واقعه ی عاشورا را از روی کتاب بزرگ روضه الشهدا می خوانند . تا ظهر ، نماز ظهر را بپا میدارند و بعد خطیب به بالای منبر میرود و واقعه عاشورا را میخواند تا زمانی که امام حسین ( ع ) به شهادت میرسد ، همگی با ناله و گریه به بیرون حسینیه میروند و به دور عَلَم می گردند و این شعر را با ناله و گریه سر میدهند :

ذوالجناح بی صاحب از میدان در آمد واویلا              کو باب زارم واویلا

تا آخر...

و بعد از آن هم به داخل حسینیه بازمیگردند و به سینه زنی می پردازند به صرف نهار میروند.

این بود گوشه ای از برگزاری مراسم دهه ی اول محرم الحرام در روستای میانخره.

 التماس دعای خیر