فاطمه زهرا در محشر

      انسان پس از مردن ممکن است هزاران سال بلکه میلیونها سال در عالم قبر (برزخ)بماند، ولی سرانجام دوباره زنده شده و برای پس دادن اعمالش، به عالم رستاخیز خواهد آمد.
در قرآن مجید آیات زیادی از سختی آن روز سخن به میان آورده و اضافه می‏کند که انسانها در همچو لحظاتی از ترس و وحشت، نزدیکترین افراد خویش را فراموش میکنند.

مادران باردار، از وحشت، بچه‏هایشان را سقط می‏نمایند و زنان شیرده، از فرزندان شیرخوار غفلت می‏کنند، و کسان دیگر در حال مستی به سر می‏برند، در حالی که مست نیستند، ولی عذاب خدا ترسناک است. (1) آری در آن روز زنده‏ها می‏میرند و همراه مرده‏ها دوباره زنده می‏شوند و همگی به محشر می‏آیند..

حضرت فاطمه چگونه سر از قبر برمی ‏دارد؟
   
  حضرت فاطمه علیهاالسلام هر چند مقام برتری دارد، ولی او نیز همانند دیگران این مسیر را می‏پیماید و پس از عالم برزخ به محشر می‏آید و در پیشگاه خدا مقام او بر دیگران ثابت می‏شود...
علی علیه‏السلام می‏فرمایند: روزی پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله برای دیدار فاطمه علیهاالسلام به خانه‏ی ما آمد، ولی دخترش را بسیار محزون دید. از او پرسید چرا این گونه غمگینی؟ در جواب گفت: پدر جان! به یاد عالم محشر افتادم که مردم در آن حال عریان خواهند بود. (ذکرت المحشر و وقوف الناس عراه...)
رسول گرامی فرمودند: نگران مباش، پس از آنکه من، علی و ابراهیم خلیل علیه‏السلام سر از قبر برمی‏داریم آنگاه خداوند جبرئیل را با هفتاد هزار ملائکه به سراغ تو می‏فرستند، سپس اسرافیل در حالی که با سه پارچه زیبا از نور در اختیار دارد، کنار تو می‏آید و تو را از قبر بیرون می‏نماید، در حالی که بدنت پوشیده است...
آنگاه با عزت و احترام بی‏نظیر هفتاد هزار ملائکه تسبیح گویان تو را وارد محشر می‏کنند و به همین تعداد حوریان بهشتی به استقبالت می‏آیند. در این هنگام مریم (دختر عمران)، خدیجه (دختر خویلد)، حوا (زن آدم)، آسیه، (دختر مزاحم) هر کدام با صفوف ملائکه اطراف تو را می‏گیرند و تو را بر روی منبری از نور می‏نشانند در این هنگام جبرئیل به حضور تو می‏رسد و می‏گوید: هر حاجتی داری بگو و تو می‏گویی: خدایا! حسن و حسینم را می‏خواهم.
در آن ساعت حسینت را می‏بینی که با بدن خون آلون به محشر می‏آید و از خدا می‏خواهد که قاتلان وی را به کیفر رساند، بلافاصله خداوند به خشم آمده و از خشم او ملائکه نیز به خشم آیند و شعله‏های جهنم زبانه می‏کشد و قاتلان حسین و دشمنان او بر درون آتش افکنده می‏شوند.

ورود حضرت فاطمه به محشر
   
در احادیث معتبر از طریق عامه و خاصه آمده است که در روز رستاخیر حضرت فاطمه علیهاالسلام را به ناقه‏ای از ناقه‏های بهشتی سوار می‏کنند و ملائکه اطراف او را می‏گیرند، جبرئیل از طرف راست، میکائیل از طرف چپ، امیرالمؤمنین پیشاپیش، امام حسن و امام حسین نیز از پشت سر او را همراهی می‏کنند، و با تمام عظمت و جلالت وی را به محشر می‏آورند، تا جایی که خلایق از دیدن او سرهای خود را پایین بیندازید و چشمهایتان را ببندید، تا فاطمه علیهاالسلام دختر رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله عبور کند». مردم محشر با شنیدن این پیام که از سوی عرش خدا صادر می‏گردد، همگی سرهای خود را پایین می‏اندازند و چشمهایشان را می‏بندند و فاطمه علیهاالسلام از روی پل صراط عبور می‏کند و در کنار بهشت قرار می‏گیرد... (یا معشر الخلائق! نکسوا رئوسکم و غضوا ابصارکم حتی تمر فاطمه علیهاالسلام بنت محمد علی الصراط، فتمر مع سبعین الف جاریه من الحور العین...) (1)
آری در روز قیامت نیز همه‏ی چشمها لیاقت دیدن فاطمه علیهاالسلام را نخواهند داشت، فقط آنان که در این دنیا امتحان پس داده و لیاقت شیعه بودن را کسب کرده‏اند، مدال افتخار آن روز را از دست فاطمه علیهاالسلام دریافت می‏دارند...

حضرت فاطمه و پیراهن خون‏آلود امام حسین
   
  فاطمه علیهاالسلام در پیشگاه خدا با قاتلان خود و فرزندانش محاجه خواهد کرد و آنان را در میان مردم محشر محکوم نموده و به عذاب دردناک الهی گرفتار خواهد نمود.
از روایات اسلامی استفاده می‏شود، نخستین پرونده‏ای که در روز رستاخیر رسیدگی می‏شود، پرونده‏ی محسن شهید (فاطمه) است، ولی آنچه دل فاطمه علیهاالسلام و شیعیان و محبان اهل‏بیت را بیشتر می‏سوزاند، خاطره‏ی جانسوز کربلا است، که در آن، امام حسین علیه‏السلام را با یارانش به طور فجیع به شهادت رسانده و سرهایشان را از تنشان جدا نموده و زنان و دختران آنان را با تمامی بی‏رحمی اسیر کردند...
در احادیث آمده است که دختر گرامی پیامبر صلی اللَّه علیه و آله پیرهن خون‏آلود امام حسین علیه‏السلام را در روز قیامت به دست گرفته و خواستار محاکمه و کیفر قاتلان او می‏گردد. (1)
از حضرت امام صادق علیه‏السلام آمده است که فاطمه علیهاالسلام را در روز قیامت در قبه‏ای از نور می‏نشانند. در این هنگام، امام حسین به محشر می‏آید، در حالی که سربریده‏اش را به دست می‏گیرد. فاطمه علیهاالسلام از دیدن چنین حالی صیحه می‏کشد و می‏افتد و تمام پیامبران و خلایق دیگر، از دیدن چنین وضعی به گریه می‏افتند، سپس قاتلین امام حسین حاضر و محاکمه می‏گردند و آنگاه به کیفر شدیدی می‏رسند... (2)
و بالاخره در حدیث دیگری از طریق ابان بن عثمان از امام صادق علیه‏السلام نقل شده: چون فاطمه علیهاالسلام به محشر آید، پیرهن خون‏آلود امام حسین علیه‏السلام را به دست گرفته، عرض می‏کند: خدایا! این پیرهن خون‏آلود حسین من است و تو خود می‏دانی چه جنایاتی در مورد او مرتکب شده‏اند. (3)
خطاب می‏رسد: یا فاطمه! تو در نزد من محبوبی هر چه می‏خواهی بگو. عرض می‏کند: الهی! انتقام خون حسین را بگیر.
در این حال آتش جهنم بر قاتلین امام حسین مسلط می‏گردد و با انواع عذاب به کیفر می‏رساند. (4)

نقش محبت حضرت فاطمه در محشر؟
   
 از حضرت سلمان نقل شده که رسول خدا درباره‏ی محبت فاطمه فرمودند:
یا سلمان! من احب فاطمه بنتی فهو فی الجنه معی، و من ابغضها فهو فی النار. یا سلمان! حب فاطمه ینفع فی ماه من المواطن، ایسر ذالک المواطن الموت و القبر و المیزان و المحشر و الصراط و المحاسبه... یا سلمان! ویل لمن یظلمها و یظلم بعلها امیرالمؤمنین علیا، و ویل لمن یظلم ذریتها و شیعتها. (1)
ای سلمان! هر کس دخترم فاطمه را دوست بدارد، او در بهشت و کنار من خواهد بود و هر کس او را دشمن بدارد گرفتار آتش می‏شود.
سلمان! علاقه‏مندی به فاطمه در صد جا به درد می‏خورد: از جمله‏ی آنها: هنگام مرگ، عالم برزخ، دریای میزان، عرصات محشر، پل صراط و محاسبه‏ی اعمال.
سلمان! وای بر کسانی که به او ظلم کنند و وای بر آنان که به شوهر او جفا نمایند، حتی وای بر ستمگرانی که به فرزندان و شیعیان وی ستم کنند.
این حدیث می‏رساند که عشق و علاقه به فاطمه علیهاالسلام در عرصات محشر نیز نجات‏دهنده است.

مقامات بهشتی حضرت زهرا و شیعیان ایشان
   
 ابوجعفر طبری در کتاب بشارة المصطفی از همام ابی‏علی نقل می‏کند که گفت به کعب‏الاحبار گفتم: نظر شما درباره‏ی شیعیان علی بن ابیطالب (ع) چیست؟
در پاسخ گفت: «ای همام! من صفات آنها را در قرآن یافته‏ام، آنها حزب خدا و انصار دین خدا و پیرو ولّی هدا، و بندگان خاص و بزرگوار خدا در میان خلق هستند، خداوند آنها را برای دین خود برگزیده، و برای بهشت خود آفریده است، آنها در فردوس اعلای بهشت در میان خیمه و اطاقهائی که از (دانه‏های شفّاف) مروارید و لؤلؤ برپا شده، سکونت می‏کنند، آنها در میان مقرّبان ابرار هستند و از نوشابه‏ی دست نخورده سر بسته سیراب می‏شوند، این نوشابه از آب چشمه‏ای است که «تسنیم» نام دارد، که به آنها اختصاص دارد، تسنیم چشمه‏ای است که خداوند آن را به حضرت فاطمه دختر محمّد (ص) و همسر علی (ع) عطا فرموده است که منبع آن چشمه زیر ستونی قرار دارد که قبّه‏ی آن ستون در خنکی و برودت مانند کافور، و در طعم مانند زنجبیل و در بو مانند مُشک است، سپس آب آن چشمه در جویها جریان می‏یابد، شیعیان و دوستان فاطمه (س) از آن می‏آشامند، و آن قُبّه دارای چهار ستون است، یک ستون آن از مروارید سفید است، که در زیر آن چشمه‏ای بنام «طهور» قرار دارد، و یک ستون آن از زُمُرّد سبز است که در زیر آن دو چشمه پر فوران از شراب طهور و عسل قرار دارد، هر یک از آن چشمه‏ها به سوی قسمت پائین بهشت جریان دارند، جز چشمه‏ی «تسنیم» که در قسمت اعلای بهشت، روان است که خواص بهشتیان از آن می‏آشامند، و آن شیعیان و دوستان علی (ع) هستند، و این است تفسیر قول خدا که در قرآن می‏فرماید:
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیق مَخْتُومٍ... عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ.
: «آنها از شراب زلال دست نخورده‏ی سر بسته سیراب می‏شوند... همان چشمه‏ای که مقرّبان از آن می‏نوشد (مطفّفین- 25- 28) پس این نعمت بر شیعیان گوارا باد.
سپس کعب‏الاحبار گفت: سوگند به خدا، شیعیان را دوست نمی‏دارد مگر کسانی که خداوند از آنها، عهد و میثاق گرفته است.
ابوجعفری طبری پس از نقل فوق، می‏گوید: سزاوار است که شیعیان، این حدیث را با آب طلا بنویسند، تا نقل بسیار شده و از نابودی، حفظ گردد، و به مفاد آن عمل کنند که موجب دستیابی به آنهمه درجات عالی بهشتی خواهد گردید، با توجّه به اینکه این روایت از اهل تسنّن نقل شده است که برای حجّت بودن، رساتر است (و از تهمت ساختگی شیعه بدور است) و صحّتش روشنتر می‏باشد.

پاسخ به سؤال سلمان
و نیز طبری در کتاب بشارة المصطفی از کتاب کنز نقل می‏کند که ابوذر گفت: سلمان و بلال حبشی را دیدم نزد پیامبر (ص) آمدند، ناگهان سلمان بروی قدم رسول خدا (ص) افتاد و بوسید، پیامبر (ص) او را از این کار کنار زد و به او فرمود: «ای سلمان، آن کاری را که عجم‏ها برای شاهان خود انجام می‏دهند، نسبت به من انجام مده، من بنده‏ای از بندگان خدا هستم، مانند بندگان می‏خورم و می‏نشینم»
سلمان عرض کرد: ای مولای من از تو می‏خواهم از فضائل فاطمه (س) در قیامت، به من خبر بدهی!
پیامبر (ص) با چهره‏ای خندان به او نگریست و فرمود: «سوگند به خدائی که جانم در دست قدرت او است، فاطمه (س) همان بانوئی است که در عرصه‏ی محشر، سوار بر شتر عبور می‏کند که سرش (نمودی) از خشیت خدا است، و چشمانش از نور خدا می‏باشد، تا اینکه فرمود: جبرئیل در سمت راست آن شتر، و میکائیل در سمت چپ آن، و علی (ع) در پیشاپیش آن، و حسن و حسین (ع) در پشت سر آن حرکت می‏کنند، خداوند حافظ و نگهبان او است، تا از صحنه‏ی محشر عبور کند در این هنگام ناگهان از جانب خدا ندا می‏رسد:
«ای همه‏ی خلایق! چشمهای خود را فروخوابانید، و سرهای خود را پائین آورید، این فاطمه دختر پیامبر شما، همسر علی (ع) امام شما، مادر حسن و حسین (ع) است، پس از پل صراط عبور می‏کند در حالی که دو چادر شفّاف و سفید بر سر دارد.
وقتی که فاطمه (س) وارد بهشت می‏شود و به نعمتها و مواهبی که خداوند برای او آماده ساخته می‏نگرد، می‏گوید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اَذْهَبَ عَنّا الْحُزْنَ اِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ اَحَلَّنا دارَ الْمَقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ، لایَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ.
: «بنام خداوند مهربان، حمد و سپاس خداوند را که: حزن و اندوه را از ما دور ساخت، البته خدای ما بخشنده و شکر پذیر است، آن خدائی که ما را در مقام عالی از عطای خود قرار داد که در آن هیچگونه رنج و ناگواری به ما نمی‏رسد».
رسول خدا (ص) فرمود: پس از آن خداوند به فاطمه (س) وحی می‏کند: «ای فاطمه! آنچه می‏خواهی از من مسئلت کن که به تو عطا می‏کنم و تو را خشنود سازم»
فاطمه (س) عرض می‏کند: خدایا تو امید منی، بلکه بالاتر از امید منی، از درگاه تو مسئلت می‏کنم که دوستان من و دوستان دودمان مرا در آتش دوزخ، عذاب نکنی.
خداوند به او وحی می‏کند: ای فاطمه! به عزّت و جلالم سوگند، دو هزار سال قبل از خلقت آسمانها و زمین، به خود سوگند یاد نموده‏ام که دوستان تو، و دوستان عترت تو را به آتش عذاب نکنم.