ویژگی های پس از ولادتش
گاه روی شانه و پشت پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) می نشست و گاه بر روی شانه و گردن جبرئیل ( علیه السلام ) و گاه روی دستان علی ( علیه السلام )
پیامبر در واپسین لحظات عمر شریفش حسین ( علیه السلام) را بر سینه نشاند و او را میبوسید و می فرمود: مالی و لیزید ٍ ؟ لابارکَ اللهُ فی یَزید ٍ (یزید را با من چکار است؟ خداوند یزید را خیر ندهد!)
این مهربانی بیش از اندازه ی پیامبر تنها درباره ی حسین (علیه السلام) پدیدار نگشت بلکه در مورد دلدادگان به حسین ( علیه اسلام ) نیز بوده است. می فرمود:
«« اللهم انّی اُحِبَّهُ و اُحِبُّ مَن یُحِبُّهُ »»
از خداوند مهربان می خواهیم تا ما را در زمره ی دلدادگان به حضرتش قرار دهد و تا جانی در بدن داریم از محبان او باشیم.
آب و حسین
حسین ( علیه اسلام )بسان دیگر انسان ها حق نوشیدن آب را داشت، اما بازداشته شد از نوشیدنش، و به همین خاطر خداوند بلند مرتبه چهار نوع از آب ها را به آن حضرت عطا فرمود:
نخست آب کوثر را، برای رفع عطش او و یاران شهیدش قرار داد.
دومین گونه از آب هایی که به او ارزانی شد، آب حیات است که در بهشت با قطره های اشک هایی که برای آن حضرت فرو ریخته شده است ( سومین نوع آب ) آمیخته میگردد و شیرین تر میگردد. چرا که حسین ( علیه السلام ) کشته ی اشک هاست.
و چهارمین آب، همان آبی است که بر همه ی دوستداران آن حضرت قرار داده، که به هنگام نوشیدن آب خنک و گوارا آن حضرت را یاد کنند . و خود آن حضرت در این باره فرمود : «« شیعیان من هنگامی که آب شیرین و گوارایی نوشیدید، مرا یاد کنید »»
نامگذاری امام حسین( علیه السلام ) توسط خداوند بلند مرتبه انجام شد و این بزرگداشت ویژه ای بود که از سوی خدا به آن حضرت شد. پس از نامگذاری آن حضرت خداوند به جبرییل فرمود که پس از تبریک بر پیامبر به او تسلیت بگو و به او خبر بده که امت تو این فرزند را خواهند کشت . به همین خاطر است که در روایات متعدد احترام ویژه ای برای سوگواری بر حسین( علیه السلام)شده است.
حتی گهواره ی حضرت احترام خاصی داشته تا جایی که فطرس به گهواره ی او پناه برد و نجات یافت.
و او آنقدر نزد خداوند عزیز بود که میکاییل برایش لالایی می خواند و از انگشت پیامبر شیر مینوشید ..اما چه شد آن همه عزت؟ اما چه شد آن هنگام که آب را بر روی او بستند و بیعت شکسته، دشمن جانش شدند؟
چه کردند با او که جگرش از شدت تشنگی پاره پاره شد و بر زمین افتاد و وحشیان و حیوان صفتان از هر سو بر او حمله ور شدند و آن نور خداوندی را که حتی در آن لحظات همچون مه تابانی بر روی زمین میدرخشید را ندیدند؟
و آنقدر عرصه را بر او تنگ کردند که حتی خداوند نیز دیگر طاقت نیاورد و فرمود:
( یا ایَّتُهَا النَّفسُ المُطمَئِنَّةُ * ارجِعی الی رَبِّکِ راضِیَةً مَرضیَةً * فَادخُلی فی عبادی*وَادخُلی جَنَّتی )
برگرفته از کتاب خصایص الحسینیه مرجوم شوشتری
============ ========= ========= ========= ======
بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
اللهم عجل لولیک الفرج
یا حسین شهید
نخستین جایگاهی که حسین (علیه السلام) پس از ولادتش در آن جای گرفت بر روی دستان پیامبر ( صلی الله علی و آله ) بود.
