کنایه در لغت به معنای "پوشیده سخن گفتن"[1] است و در اصطلاح ادبیات فارسی، ترکیب یا جملهای است که مراد گوینده معنای ظاهری آن نباشد، اما قرینهای هم که ما را از معنای ظاهری(مکنیبه) متوجه معنای باطنی (مکنیعنه) میکند، وجود نداشته باشد. بنابراین کنایه ذکر مطلبی و دریافت مطلبی دیگر است[2].
